Concept pleidooi voor 6 juni

Op 6 juni om 14:00 uur zal mijn wraking worden behandeld bij het gerechtshofLeeuwarden, Wilhelminaplain 1. Het wrakingsverzoek plus motivering vindt u hier. Uiteraard kan aan dit pleidooi nog gesleuteld worden. Suggesties welkom.

Edelachtbare,

Dit is nu de vijfde keer dat ik hier in Leeuwarden voor een wrakingskamer zit. Of eigenlijk de vierde want de vorige wraking werd geheel tegen de regels in schriftellijk afgehandeld. Dat ik in deze rechtsgang nu al 5 keer heb moeten wraken, is veelzeggend over de partijdigheid van de rechters in Leeuwarden. Steeds zijn mijn argumenten hetzelfde, namelijk dat ik de door mij gevraagde getuigen dien te horen om mijn onschuld te kunnen bewijzen. Steeds is ook het resultaat hetzelfde, namelijk dat het getuigenverhoor wordt afgewezen. Steeds met de evident onware redenering dat het niet horen van getuigen mijn verdedigingsbelang niet schaadt. Evident onwaar omdat het horen van getuigen nu juist staat of valt met het aantonen van mijn gelijk. Deze valse redenering voegt dus toe aan de indruk van partijdigheid.

Ik kan dan ook niet anders dan mijn eerdere argumenten bij de vorige wrakingen herhalen en versterken aan de hand van recente nieuwe ontwikkelingen.

Laten we eerst nogmaals vaststellen dat het horen van getuigen gewoon een grondrecht is dat door ‘Leeuwarden’ keer op keer aan de laars wordt gelapt.

Artikel 6 EVRM. Recht op een eerlijk proces

Een ieder tegen wie een vervolging is ingesteld, heeft in het bijzonder de volgende rechten:

d. de getuigen à charge te ondervragen of te doen ondervragen en het oproepen en de ondervraging van getuigen à décharge te doen geschieden onder dezelfde voorwaarden als het geval is met de getuigen à charge;

Het herhaalde weigeren van dit grondrecht is dus al een stevige indicatie van partijdigheid en vooringenomenheid. In deze casus geldt dat des te meer omdat iedereen weet dat ik met het horen van de getuigen niet veroordeeld kan worden. En dus vrijspraak moet volgen. Zelfs iemand die deze stelling niet volledig onderschrijft, moet toch erkennen dat de kans op vrijspraak aanzienlijk groter wordt. Het horen van getuigen dient onder meer om aan te tonen dat de aangifte van Wolfgang vals is en hij op tal van punten heeft gelogen. Op een valse aangifte kun je niet veroordeeld worden, sterker nog, dat maakt de aangever juist strafbaar. Tot nu toe hebben de rechters steeds gezegd: Wij ontnemen u het recht om aan te tonen dat de aangifte tegen u vals is! Alle getuigen kunnen immers bewijzen dat Wolfgang liegt. Het weigeren van getuigen is dus niet alleen onrechtmatig maar bewijst ook de vooringenomen wens om mij te veroordelen.

De historie heeft uitgewezen dat ik steeds veroordeeld wordt als mijn getuigenverzoek wordt afgewezen. Ook de thans gewraakte rechters willen geen uitsluitsel geven of mijn getuigen worden toegewezen. Door ervaring wijs geworden mag ik ervan van uitgaan dat ook zij mijn getuigen niet zullen toestaan, en zonder tussenvonnis tot een veroordelende uitspraak zullen komen. Gezien het doorslaggevende belang van het horen van getuigen, zijnde het verschil tussen vrijspraak of veroordeling, moest ik wel wraken. De toezegging dat er goed over mijn verzoek nagedacht zal worden, heeft in het verleden niets betekend.

Dat mijn vooronderstelling juist was, blijkt wel uit de reactie van de rechters. Met dubieuze argumenten willen zij de wraking onontvankelijk verklaren. Beide argumenten zijn onzin.  Men weet immers dat ik mijn verdediging en pleidooi zelfstandig zonder advocaat heb gedaan. Om dan te stellen dat mijn wrakingsverzoek wel door een advocaat moet worden ondertekend is niet alleen kul, maar impliceert des te meer de vooringenomenheid. Een verdachte mag wel zijn eigen verdediging zonder advocaat doen, maar mag niet voor eigen rekening wraken? Dat men op een dergelijk technische futiliteit de wraking ongegrond wil verklaren, spreekt natuurlijk boekdelen.

Ook het tweede argument is onzin. Het feit dat men zich niet wil uitspreken over het toewijzen van een voor de waarheidsvinding zo cruciaal getuigenverzoek, betekent uiteraard vooringenomenheid.

De werkelijke reden dat mijn getuigen steeds worden afgewezen is natuurlijk een heel andere. Men beseft donders goed dat dan niet alleen bewezen wordt dat ik de waarheid vertel en dus onschuldig ben, maar ook de ambtsmisdrijven en het bedrog van Justitie aan het licht komen. Dan zijn de rapen gaar en staat het OM van Leeuwarden tot Den Haag voor joker.  Dit mag kennelijk onder geen beding van ook deze rechters gebeuren. Daarmee is het horen van mijn getuigen rechtstreeks verbonden aan het onder het tapijt houden van deze ambtsmisdrijven, zijnde het faciliteren van een vrije aftocht voor de werkelijke verkrachters en moordenaars van Marianne Vaatstra.

Er zijn dus rechters en OM’ers die het onder de pet houden van de justitiële ambstmisdrijven en leugens assisteren. Dit wordt steeds duidelijker omdat hetzelfde geldt voor mijn vervolging voor de eveneens valse aangifte van Faek Mustafa en een hernieuwde aangifte van Wolfgang. Ook daar heeft men onlangs besloten te seponeren, omdat men beseft dat de waarheid met die vervolging aan het licht komt. Een smaadaangifte tegen mij van de man die weet dat de moord is gepleegd in de caravan van aangever, wordt niet vervolgd, maar gesponeerd, waarmee het OM dus in feite toegeeft dat het gestelde juist is en men niet het risico niet wil nemen dat dit in rechte aan het licht komt. Erger is wellicht nog dat ook mijn aangifte tegen Faek wegens valsheid in geschrifte, meineed en valse aangifte, niet wordt vervolgd. Hoewel ik reeds grote schade heb geleden van zijn onrechtmatige daden, wordt het mij niet gegund om deze aan te tonen. Tegen alle sepots heb ik dan ook bezwaar aangetekend, met name ook omdat ze gemotiveerd worden met de meest grove leugens.

In het geval van aangever is dat des te opmerkelijker, want als men overtuigd is dat ik smaad pleeg en hij een onschuldig slachtoffer is, dan had men moeten zeggen: U maakt het als recidivist steeds bonter, mijnheer Dankbaar. We vinden dat u een hogere gevangenisstraf verdient en een hogere schadevergoeding moet betalen!  Maar in plaats daarvan seponeert men nieuwe aangiftes. Het is de wereld op zijn kop, maar zeer begrijpelijk want in een getuigenverhoor komen ook vragen aan de orde waaruit zal blijken dat het inderdaad juist is wat ik stel. En dus de gruwelijke ambtsmisdrijven van Justitie aan het licht komen. Deze sepots zijn twee kersverse tekenen dat de daders en kenners van de ware toedracht de hand boven het hoofd gehouden wordt.

In mijn pleidooi ter zitting van 20 maart had ik het volgende reeds gezegd:

Dit getuigenverzoek zal ik ook weer in Leeuwarden bepleiten, maar zoals ik eerder al heb uitgelegd, heb ik daar weinig vertrouwen in. In feite acht ik nu elke rechter die dit verzoek afwijst, medeplichtig aan het schenden van mijn grondrechten en de regels van de rechtsstaat, maar nog meer aan het verduisteren van een reeks zeer ernstige ambtsmisdrijven. Sterker nog, zo’n rechter weet dat ik gelijk heb, maar wil dat absoluut niet bevestigd zien. Houd u daarbij in het achterhoofd dat als er niks te verbergen valt er helemaal geen reden is om die getuigen af te wijzen.

Ik heb dit alles reeds aangetoond met ingebrachte verklaringen en opgenomen telefoongesprekken, maar de bewijskracht hiervan is kennelijk genegeerd. Dat versterkt niet alleen mijn indruk van vooringenomenheid en partijdigheid, maar maakt de noodzaak van het getuigenverhoor nog groter. Ik stel immers dat die verklaringen in een getuigenverhoor zullen worden bevestigd. Een rechter die stelt dat het niet in mijn belang zou zijn om aan te tonen dat een aangifte vals is, kan ik niet anders beoordelen dan vooringenomen en partijdig. Dat is een rechter die niet aan zijn wettelijke plicht tot waarheidsvinding wil doen.

Dit herhaal ik nu weer. Daar komt bij dat in het arrest van de strafzaak, die over exact dezelfde materie gaat als deze civiele zaak, een volstrekt valse redenering is gehanteerd. Men stelt daar doodleuk dat ik de getuigen heb gevraagd om de misstand te bewijzen, niet om te bewijzen dat ik geen smaad heb gepleegd. Dit is absoluut niet waar, want ik vraag de getuigen om aan te tonen dat dat aangever een valse aangifte heeft gedaan en op tal van punten liegt in die aangifte. Dit is zeer duidelijk en gedegen door mij onderbouwd, onder meer bij pleidooi, hieronder nogmaals afgedrukt. In het arrest wordt eenvoudig gelogen. Anders gezegd vraag ik de getuigen om aan te tonen dat er van smaad jegens aangever geen sprake kan zijn. Dat met het horen van de getuigen, behalve mijn onschuld, ook de misstand wordt aangetoond, is iets heel anders. En dat is dan ook de werkelijke reden dat mijn getuigen worden afgewezen. Kennelijk voelen deze rechters het als hun taak iets te verzinnen om het blootleggen van die misstand te voorkomen.

Maar zelfs als de rechters gelijk zouden hebben – en dat hebben ze dus niet – dat ik middels getuigen slechts de misstand zou willen bewijzen, dan nog is het corrupt. Want deze rechters zeggen in feite: Wij willen die misstand niet bewezen zien! De vraag of ik geen smaad heb gepleegd, is daar blijkbaar ondergeschikt aan. Waarmee ze zich dus min of meer medeplichtig maken aan het in stand houden van de doofpot, zeg maar handlangers van de mensen die het staatsmisdrijf hebben gepleegd en verborgen hebben gehouden.

Het is natuurlijk al heel vreemd dat je als onafhankelijke rechter die het algemeen belang dient, niet wil weten of er inderdaad sprake is van een misstand. Deze rechters willen dat dus niet, maar los daarvan willen ze ook niet dat ik mijn onschuld mag aantonen. Ik word dus rechtstreeks in mijn grondrechten geschaad. Rechten die vastgelegd zijn in het EVRM. Corrupter kan het eigenlijk niet. Daarom moet er wel gelogen worden in het vonnis en worden mijn getuigen op oneigenlijke gronden (lees leugens) afgewezen. Dit is bizar, want rechters worden geacht onafhankelijk te zijn, misstanden en plegers van misdrijven te corrigeren en te bestraffen, ook al zijn deze misdrijven door het OM zélf gepleegd. Voor de wet is immers iedereen gelijk, maar dat blijkt in deze zaak allerminst het geval. Daar komt bij dat rechters het vertrouwen in de rechtstaat en de rechtspraak behoren te beschermen. Dat vertrouwen is hier zwaar in het geding. Met de gekozen handelwijze wordt het wantrouwen alleen maar groter. Het betekent immers dat de melder van de misstand wordt bestraft en de plegers van de misstand worden beschermd.

Maar dat is natuurlijk ook al duidelijk aan de hand van de omstandigheid dat de door mij beschuldigde heren niet staan te trappelen om te getuigen. Het is immers niet waar wat ik stel volgens het OM. Dan zou een objectieve rechter juist moeten zeggen: Nou, mijnheer Brouwer en Demmink: Komt u maar even uitleggen dat Dankbaar onzin uitkraamt! De heer Brouwer had als OM baas zijn mond vol over transparantie en open verantwoording. Waarom schittert hij dan nu in stilzwijgen? Als het niet waar is dat Wolfgang liegt, dan zullen de getuigen dat toch alleen maar bevestigen? Waar ik de heren Demmink en Brouwer van beschuldig, dat is pas smaad! Tenminste als het niet waar is. Waarom doen zij dan niets?

Het is dan ook niet onbillijk te extrapoleren dat andere rechters van hetzelfde Hof dezelfde kromme redeneringen zullen willen hanteren. In feite hebben ze dat al laten zien door zich te verzetten tegen de wraking, daar waar zij eenvoudig kunnen zeggen dat mijn getuigenverzoek zal worden toegewezen.

Dat brengt mij tot het volgende punt dat bijdraagt tot de indruk van vooringenomenheid, namelijk dat dit proces kennelijk in Leeuwarden moet worden gedaan tegen alle regels in. Waar de verdachte normaal gesproken in de rechtbank van zijn woonplaats wordt gedaagd, moet ik steeds ruim 300 km rijden om mij te verantwoorden in Leeuwarden dat er zo stevig van langs krijgt van mij. Het is immers het parket Leeuwarden dat het onderzoek in de zaak Vaatstra heeft gedaan, waarin ik dat parket beticht van malversaties, leugens en bedrog. Ook is het de rechtbank en het Hof  Leeuwarden die zich hebben uitgelaten in verschillende vonnissen over deze zaak. Wordt mijn gelijk aangetoond, dan is het juist Leeuwarden dat er niet bepaald fraai op staat, met andere woorden gezichtsverlies lijdt. Ik geef slecht 2 voorbeeldjes. De heer Mous is was de zaaks- en pers officier voor de zaak Vaatstra. De heer Wiersma was ook een zaaksofficier en is nu rechter in Leeuwarden, één van uw collega’s dus. Van beiden is het aantoonbaar dat ze de ontsnapping van één van de daders, de crimineel Haval Ali Mawloud, hebben verzwegen. De heer Wiersma heeft zelfs gelogen dat deze crimineel als dader is uitgesloten op DNA onderzoek. Van mij mogen deze heren direct hun biezen pakken, maar dat toont dus meteen welk imagoverlies voor Leeuwarden op het spel staat, waardoor de partijdigheid nog beter inzichtelijk wordt. Het komt erop neer dat ik tegen de regels in berecht wordt in het hol van de vossen die de kippen hebben opgevreten. Daarom herhaal ik mijn bezwaar tegen de berechting in Leeuwarden en verzoek nogmaals  de locatie Leeuwarden onontvankelijk te verklaren en mijn proces naar het Hof Amsterdam te verwijzen.

Belangrijker is nog mijn verzoek de wraking gegrond te verklaren en de rechters te gelasten mijn getuigenverzoek toe te wijzen. Het is immers heel simpel: Zonder getuigen loop ik weer tegen een vooringenomen veroordeling op, met getuigen word ik vrijgesproken. Rechters die mijn getuigen afwijzen kunnen daarom niet verondersteld worden mij een eerlijk proces te willen geven. Neemt u van mij aan dat Leeuwarden mij nooit de mond zal snoeren, want ik word steeds bozer op de criminelen die deze misstand op hun geweten hebben, en dus ook op rechters die deze misstand beschermen in plaats van bloot te leggen. De tragische verkrachting en moord op Marianne Vaatstra interesseert mij veel minder dan de heren die de ware toedracht over die moord tot vandaag in de doofpot hebben gestopt. Mij maakt het eigenlijk niet uit of ik berecht wordt door partijdige of onpartijdige rechters. En zelfs niet of dat in Leeuwarden gebeurt. Mr. Weening, Clement en Wassenaer mogen dat ook doen. ALS IK MAAR MIJN GETUIGEN KRIJG!

Tot slot nog een vraag: Stel dat het waar is wat ik zeg, dat de echte  moordenaars van Justitie een vrije aftocht hebben gekregen en er nu al 20 jaar gelogen wordt, moet dat dan bekend worden? Of moet het toegedekt blijven? Dat lijkt me juist voor een rechter toch een behoorlijk retorische vraag. Maar in de praktijk werkt het anders want de waarheid wordt bekend met mijn getuigen die tot nu verboden  worden. Hoe kun je iemand veroordelen voor smaad als je weigert te onderzoeken of hij de waarheid vertelt? Waarom verbieden rechters de waarheid?

Dat was het, dankuwel.

Hero Brinkman in gesprek met een maffe complotdenker:

Pleidooi van 20 maart 2019:

Edelachtbare voorzitter,

Ik wil beginnen met te zeggen dat mijn vertrouwen in een eerlijk proces door rechters in Leeuwarden tot dichtbij het nulpunt is gedaald. Ik heb hier nu een stuk of 15 zittingen meegemaakt in tegen mij aangespannen rechtszaken en die zijn allemaal in mijn nadeel uitgevallen. Ook in deze zaak heb ik reeds de noodzaak bepleit van een getuigenverhoor.

Mijn vertrouwen is extra gedaald omdat ik tal van nieuwe feiten en omstandigheden heb aangedragen, zoals een valse aangifte van Faek Mustafa tegen mij, die niet door het OM wordt vervolgd. Evenmin een aangifte van mij tegen Faek Mustafa wegens meineed, valsheid in geschrifte en het doen van een valse aangifte. De reden hiervan is voor mij duidelijk. Het OM weet dat ik Mustafa als getuige zou moeten mogen horen in een rechtstreekse strafzaak van hem tegen mij, en andersom in een strafzaak van mij tegen hem. Het sterkt mij in de opvatting dat het OM  dit koste wat kost wil voorkomen.

In de strafzaak heb ik ook betoogd dat er een nieuwe omstandigheid is ontstaan, zijnde dat mijn wederpartij geen bezwaar meer maakt tegen het horen van mijn getuigen. Dat het getuigenverhoor desondanks wederom werd afgewezen, vind ik dan ook verbazingwekkend en sterkt mijn wantrouwen in een eerlijk proces. Ik mocht de noodzaak weliswaar weer ter zitting toelichten, maar ook dat heeft niet geleid tot een toewijzing van mijn getuigenverzoek. Ook hier zal ik dat getuigenverzoek weer bepleiten.

Het is ontegenzeggelijk dat het horen van de getuigen in mijn verdedigingsbelang is. De heer [………] beweert in zijn aangifte dat hij Faek Mustafa , Ali Hassan, Ludger Dill en Marianne Vaatstra nooit heeft ontmoet en gekend. Deze beweringen zijn vals en dit is nu juist aan te tonen met het horen van de getuigen.  Faek Mustafa zal in een getuigenverhoor kunnen vertellen dat de heer [………] hem en Ali Hassan wel degelijk heeft gekend. Zijn toenmalige vriendinnetje Stephanie van Reemst kan dit ook bevestigen. Hetzelfde geldt voor Isabella Wagenaar en Spencer Sletering.

De heer Thomas Vos is inmiddels overleden maar heeft bevestigd – nota bene ook op verzoek van de raadsman van [……..] –  dat Ludger Dill een zeer goede vriend van [……..] was, die zelfs bij  [……..] heeft ingewoond. Zijn vrouw Grietje leeft nog wel en ook zij kan bevestigen dat [……..] en Dill dikke mik met elkaar waren. Ook zonder die bevestiging is het vrijwel ondenkbaar dat de heer  [……..] en Ludger Dill elkaar nooit hebben gekend of ontmoet. Het waren immers allebei Duitsers die jarenlang woonden op dezelfde camping, die later een AZC werd. Ludger Dill heeft zelfs getracht deze camping te kopen, wat uitgebreid in de publiciteit is geweest. Het is vrijwel uitgesloten dat de heer [……..]  een landgenoot, die de camping koopt waar de heer  [……..] een vaste standplaats heeft, niet kende.

Daar komt bij dat  [……..] tegenstrijdige verklaringen in de publiciteit heeft afgelegd. In de ene publicatie zegt hij dat hij de dag na de moord naar Duitsland is vertrokken, in de andere zegt hij dat hij op het tijdstip van de moord reeds in Duitsland was. Ook dit is ingebracht. De vraag is waarom de heer  [……..] aantoonbaar tegenstrijdige verklaringen aflegt. Daarmee is ook de noodzaak opportuun om  hem, als klager en mijn directe wederpartij, als getuige onder ede te horen.

Faek Mustafa en Hans Mauritz kunnen ook onder ede opheldering verschaffen over wat er nu waar is van de verklaringen die Mustafa en anderen tegenover Mauritz hebben afgelegd.

Ik heb dit alles reeds aangetoond met ingebrachte verklaringen en opgenomen telefoongesprekken, maar de bewijskracht hiervan is kennelijk genegeerd. Dat versterkt niet alleen mijn indruk van vooringenomenheid en partijdigheid, maar maakt de noodzaak van het getuigenverhoor nog groter. Ik stel immers dat die verklaringen in een getuigenverhoor zullen worden bevestigd. Een rechter die stelt dat het niet in mijn belang zou zijn om aan te tonen dat een aangifte vals is, kan ik niet anders beoordelen dan vooringenomen en partijdig. Dat is voor mij een rechter die niet aan zijn plicht tot waarheidsvinding wil doen. Daar komt bij dat het horen van getuigen normaal gesproken een grondrecht is, dat niet behoort te worden afgewezen. Dit is vastgelegd in het EVRM. In dit geval wringt dat des te meer, omdat het horen van getuigen nu juist staat of valt met winst of verlies.

Tot slot wil ik nogmaals benadrukken dat mijn motieven edel en zuiver zijn. Het is immers niet mijn eerste doel om de heer [……..] in een kwaad daglicht te zetten, door te stellen dat de moord op Marianne Vaatstra in zijn caravan is gepleegd. Het is mijn doel om aan te tonen dat Justitie dit vanaf de dag van de moord heeft geweten, maar dit om wat voor reden dan ook niet bekend heeft willen maken, en dat tot vandaag nog steeds niet bekend wil maken. Dat is het grote maatschappelijke belang dat ik nastreef. Het is immers veel ernstiger als Justitie valse verklaringen heeft afgelegd, tot en met aan ons parlement. Wat dat betreft is ook een getuigenverhoor van de heer Brouwer, de destijds verantwoordelijke hoofdofficier, van groot belang. Hij kan immers opheldering verschaffen over tal van zaken, die rechtstreeks aan deze zaak raken, zoals:

-Is Faek Mustafa inderdaad op dag 1 verhoord?
-Wat heeft hij verklaard?
-Waarom is hij overgeplaatst?
-Op welke datum is hij overgeplaatst?

-Waarom werd zijn overplaatsing 10 jaar lang ontkend?
-Waarom is er niets gedaan met de aangifte van Isabella van doodsbedreiging door Faek?

Ook een getuigenverhoor van Jasper Steringa is van groot belang. Als blijkt dat Marianne Vaatstra in de caravan van [……..] is vermoord, dan is zijn bekentenis vals en afgedwongen geweest. Gezien het feit dat hij inmiddels aan meerdere mensen heeft toevertrouwd dat hij Marianne niet heeft vermoord, verwacht ik dat hij dat zal bevestigen in een getuigenverhoor. Ook dat dient een groot maatschappelijk belang.

Het is los van het feit dat ik in deze zaak mijn rechten niet krijg, onverteerbaar dat mij een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 3 maanden werd opgelegd. Dit is des te onbegrijpelijker omdat in eerste aanleg is gesteld dat ik erop mocht vertrouwen dat mijn publicaties over [……..] de waarheid waren. Waarmee voldaan is aan lid 3 van artikel 261:

Noch smaad, noch smaadschrift bestaat voor zover de dader heeft gehandeld tot noodzakelijke verdediging, of te goeder trouw heeft kunnen aannemen dat het te last gelegde waar was en dat het algemeen belang de telastlegging eiste.

Als Justitie direct de waarheid had verteld had ik hier niet gezeten. Ingeval u vandaag geen beslissing kunt nemen over mijn getuigenverzoek, verzoek ik u deze beslissing in elk geval in een tussenuitspraak te nemen. Ik wil namelijk gebruik kunnen maken van mijn recht om u te wraken. Zoals u weet kan dat in elk stadium van het geding, mits voor de einduitspraak.

Dank voor uw aandacht.

W. Dankbaar