De leugen over de “gestolen” fiets van Marianne.
Vanaf het begin af aan heeft Justitie ons voorgehouden dat de gevonden fiets in de greppel langs de Keningswei, een zwarte herenfiets was. Gisteren ben ik erachter gekomen dat het helemaal geen herenfiets was maar een damesfiets! De zoveelste leugen in het gestolen fiets verhaal.
Zo heeft de rechter het in 2013 in de rechtszaal verteld:
Op aandringen hebben ze Marianne begeleid richting Veenklooster. Gedrieën zijn ze de Jeltingalaan opgereden richting Veenklooster en ter hoogte van het sportcomplex De Swadde zijn ze weer gestopt. Er ontstond nog één keer een discussie of men haar nu wel of niet naar huis moest begeleiden en Marianne gaf aan dat ze dat niet wilde. Wietze zegt: Dat is ongeveer kwart voor twee tot twee uur geweest, het moment van afscheid. Nou, dat kan van belang zijn voor het tijdstip waar we het later dan nog over gaan hebben. Ik haal dan kort nog aan de verklaring van de toenmalige hartsvriendin van Marianne, en dat is Aafie Kloosterman, die ook weer zegt: Marianne dat was een mondig persoon en die liet in elk geval niet met zich sollen. Ze reisde niet alleen en soms ging ze met de trein naar Buitenpost om haar vriend Spencer te ontmoeten en gezamenlijk kwamen ze dan altijd in Veenklooster. En altijd ging Marianne dan weer met ons in een taxi naar huis terug, want ze reisde nooit alleen. Ze heeft het dan ook nog over een handgemeen, een keer in een bar. En ik haal dat ook weer aan om even aan te geven dat Marianne volgens getuigen iemand was die zich wel kon weren.
Zij vertelt dan dat Marianne ook overdag moest werken in de supermarkt en dat broer Johan haar ’s avonds naar Kollum heeft gebracht. Haar vriend Hans Veenstra, ook die legt een verklaring af. Hij praat over zijn zoektocht, we zitten dan op de volgende ochtend. Er begint dan toch enige paniek te ontstaan, want Marianne is niet thuisgekomen en slaapt ook niet bij vrienden of vriendinnen. Zezoeken dan en hij rijdt dan met zijn auto over het fietspad en men treft de fiets aan. Een zwarte herenfiets, het stuur in de richting van Veenklooster. Aafie belt dan met Spencer en Spencer bevestigt: Ja, ze is inderdaad gisteravond op een zwarte herenfiets vertrokken.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Een paar weken geleden luisterde ik een paar gesprekken met Geke Haarsma terug uit 2010. Ik vroeg haar toen: En die fiets was volgens jou van Kloppenburg? Toen antwoordde ze: Ja, die weduwefiets ja!
Ik dacht toen nog: Hè? Weduwefiets? Het was toch een herenfiets?
En verdomd! Nu blijkt het toch een weduwefiets te zijn!
Het bewuste geluidsfragment:
Van de fiets zijn die dag door de politie enkele foto’s genomen, waarvan deze twee mij bekend zijn. De eerste foto werd getoond in de uitzending van Peter R. de Vries van mei 2012. Vergroting hier.
Links onder ziet men de tekst “politiefoto” staan. De fiets staat niet meer in de greppel. Dat komt omdat Hans Veenstra, de toenmalige vriend van Aafie, de fiets uit de greppel heeft getild om hem aan Spencer te laten zien met de vraag: Is dit hem?
Duidelijk is te zien dat het om een damesfiets gaat, een zogenaamde omafiets of weduwefiets (zoals Geke al aangaf). Ook is te zien dat onder het zadel van de fiets een kabelketting slot zit.
Uit het requisitoir van 2013 van OvJ Henk Mous:
“Vanuit Paradiso fietsen Wietse en Spencer met Marianne achterop naar Buitenpost waar een zwarte herenfiets wordt meegenomen; het slot wordt opengemaakt door de fiets te laten stuiteren. Dat Marianne zelf een fiets wil, is niet gek want beide jongens zijn al behoorlijk op na een hele dag alcohol drinken en feestvieren. De band loopt steeds leeg en het fietsen zal niet echt snel gegaan zijn gedurende de 5,2 km vanaf Kollum.”
Ook zie je aan de fiets een slotketting hangen onder het zadel. Dat betekent dat de fiets geen werkend gewoon slot meer had. Daarmee is dus ook Spencer’s verhaal aan gort dat hij het slot open heeft gekregen door de fiets te laten “stuiteren”. Ik bedoel dat het een damesfiets is, met inderdaad ook een kabelslot. Het verhaal dat het een herenfiets was, is dus BS. Het verhaal van Spencer is bovendien dat hij het slot open kreeg door de (heren)fiets te laten “stuiteren”. Dat lukt hooguit met een fiets met een gewoon regulier ringslot, hoewel ik deze jatmethode niet ken. Nooit eerder gehoord dat je zo een fietsslot kan openkrijgen. Maar nog onwaarschijnlijker omdat deze fiets een kabelkettingslot had! De tweede foto is deze, voor een vergroting klikt u hier.
Beide foto’s zijn op dezelfde dag genomen, waarschijnlijk zelfs binnen 5 minuten. De fiets is niet verplaatst. Op de eerste foto zie je zelfs de schaduw van de politieauto (en de autoband). En vreemd genoeg een paar schoenen?
Je ziet dat het dezelfde fiets is. Stand van het stuur en het wiel. Het voorwiel ligt op een kale plek. Precies zoals in de andere foto. Dat de plantengroei op foto 1 weelderiger lijkt, is gezichtsbedrog omdat die foto van opzij is genomen, niet van boven. Ook de gele paardenbloemen zijn op beide foto’s te zien. Als we inzoomen is ook het kabelslot te zien:
De voorste fiets is de damesfiets, die ook op de andere politiefoto staat. De ander twee fietsen zijn van Gerrit Alma, vriend van Spencer (de middelste) en van Spencer (de achterste, fiets van zijn moeder, omdat zijn eigen fiets de vorige avond lek was gemaakt door Faek)
Nu heb ik ook ontdekt dat de damesfiets al meteen na de moord tot een herenfiets is omgedoopt. Dat blijkt uit de uitzending van Opsporing Verzocht van 4 mei 1999. Het relevante gedeelte over de moord op Marianne begint op minuut 20:50.
Ik bedoel dit screenshot op minuut 21:56, vergroting hier.
De fiets wordt hier (4 dagen na de moord) als een herenfiets afgebeeld. Dat betekent dus dat hier niet de fiets wordt afgebeeld waar het daadwerkelijk om ging. Anders gezegd dat er vanaf dag 1 begonnen is met liegen en het manipuleren van bewijsmateriaal.
Nu kunt u zich afvragen: Waarom heeft justitie gelogen over het feit dat het een damesfiets was? Welnu, ik kan u het volgende ter overweging geven. Allereerst is het zo dat als men de echte fiets had laten zien, men ook het kabelslot had moeten tonen. Daarmee ging het “stuiter” verhaal van Spencer onderuit. U ziet ook dat de afgebeelde herenfiets een normaal ringslot heeft. Verder staat het zadel op de afgebeelde fiets heel laag, niet hoog zoals op de werkelijke damesfiets die gevonden werd. Had men de werkelijke fiets laten zien, dan was het onverkoopbaar geweest dat de kleine Marianne op die fiets had kunnen fietsen.
Verder weten we nu, bevestigd door justitie in de recente documentaire op Discovery+, dat Faek meteen naar het politiebureau is gehaald. Faek heeft verteld wat er werkelijk is gebeurd, waarna moordenaar Ali Hassan in Leeuwarden is gearresteerd en via het grenshospitium Amsterdam stiekem het land is uitgezet. Faek zal ongetwijfeld ook zijn gevraagd: Van wie is die fiets? Waarop Faek gezegd zal hebben: De fiets is van Ludger Dill, of beter gezegd van Jan Kloppenburg in Veenklooster. Het ligt voor de hand dat als de politie het werkelijke signalement van de damesfiets had verspreid, dat Jan Kloppenburg zich had kunnen melden als de eigenaar van de fiets. Vervolgens zou daarmee duidelijk worden dat hij deze fiets uitleende aan Ludger Dill, die op het AZC woonde en de fiets weer liet gebruiken door bevriende asielzoekers zoals Ali Hassan. Met andere woorden, de fiets wees naar Ludger Dill en het AZC, en daar wilde justitie ver vandaan blijven. Precies datzelfde wordt ook gezegd door Geke in bovenstaand gespreksfragment uit 2010.
De fiets is dus het zoveelste bewijstuk dat door de politie is achtergehouden, net als het bebloede trainingsjack van Ali Hassan, het rabopasje van Marianne en de verdwijning van de andere moordenaar uit het AZC, de crimineel Haval Ali Mawloud . Het is treurig dat de gemiddelde Nederlander zich nauwelijks kan voorstellen dat “onze” justitie zo corrupt en misdadig kan zijn.
Hoe groter de leugen, hoe makkelijker zij wordt geloofd.
Nog treuriger is dat mensen die kunnen weten dat het om een damesfiets ging, tot nu toe hun mond houden. Hiertoe behoren Bauke, Freddy, Aafie, Hans, Spencer, Gerrit, Jittie en Gretha. Die hebben allen de fiets gezien die ochtend van 1 mei 1999.
Recht is krom 