OM Rapport Ali H. debunked (deel 3)

Dit is een vervolg op deel 1. Als u net binnenkomt als lezer, leest u dan eerst deel 1 en deel 2.

Hij is ongeveer 30 jaar oud en weegt ongeveer 90 kilo. Hassan is een vrij lange vent van 1.80-1.90 meter. Hij draagt veelal een T-shirt, een spijkerbroek en een zwart leren jack met tailleband’’, beschrijft een beveiliger die Ali van de foto herkent. Volgens zijn collega draagt de gezochte asielzoeker halfhoge schoenen van bruin leer.

Er is geen enkele beveiliger of andere persoon die Ali kende, die Ali beschrijft als een “een vrij lange vent van 1.80-1.90 meter”. Alle getuigen die Ali kenden (en dat zijn er tientallen)  als de onafscheidelijke vriend van Feik Mustafa, beschrijven Ali als een vies, klein, onappetijtelijk, gedrongen mannetje van hooguit 1.65 meter.  Precies zoals de zogenaamde “opsporingsfoto” van Ali met zijn vlasbaardje en halve snor laat zien.  Dit is weer een knalharde leugen van Justitie. Zwart op wit! Vandaar ook dat de zogenaamde getuige, die Ali van de foto herkent en hem beschrijft als een “vrij lange vent van 1.80-1.90 meter” niet met name genoemd wordt. Als er immers een naam genoemd wordt, dan kan elke onderzoeker (zoals ik) aan deze beveiliger vragen of het daadwerkelijk klopt wat het OM hier beweert, dat Ali een vrij lange vent van 1.80-1.90 meter was.

Ali heeft problemen met zijn hart. Hij meldt zich in 1998 en 1999 voor onderzoek bij het ziekenhuis in Dokkum. Een aantal asielzoekers en personeelsleden omschrijven hem als een drukke, luidruchtige, vriendelijke maar ook af en toe vervelende man. Sinds november 1998 verblijft de Irakese Koerd in het asielzoekerscentrum te Kollum. Ali wordt ook wel Turkman genoemd: hij is afkomstig uit de omgeving van de Noord-Irakese stad Kirkuk, waar veel Turkmenen wonen.

Weer een mooi verhaal dat we op de blauwe ogen van Justitie moeten geloven. Het staat echter op zeer gespannen voet met de verhalen van getuigen, dat Ali, met zijn hartprobleem, vrijwel altijd een trainingspak droeg, gespierd was, en vrijwel dagelijks in de fitnessruimte van het AZC te vinden was. Bovendien was hij “al jaren” bewoner van het AZC en had eerst in Duitsland als asielzoeker gezeten. Hieronder volgt een citaat uit een proces verbaal (let wel: Justitie heeft dit proces verbaal dus in haar bezit)  met één van de medewerkers (de sportbegeleider) van het AZC:

Ik herinner mij nog goed dat Feik nooit een wedstrijd miste, behalve op zaterdag, 1 mei 1999. 

Ik begreep wel dat Feik weg moest uit Kollum, want het AZC ‘stond in brand’.

Ik heb gezien dat Feik uitgeleide werd gedaan door Nettie Groeneveld, de directeur van het AZC en haar plaatsvervanger. In een krantenartikel loochende zij dit later.

Dit stoorde mij omdat ik het zelf had gezien.

Vraag:

Kende u Ali Hussein Hassan?

Antwoord:

Ja, want ook hij sportte veel. Onder meer voetbal en volleybal. Daarnaast bezocht hij veelvuldig de fitness-room.

Dus de Ali, die volgens het OM problemen met zijn hart had en naar Friesland kwam voor een hart-operatie, sportte veel en bezocht veelvuldig de fitness-room? Tja, dan is het ook duidelijk waarom het OM dit proces verbaal niet publiek wilde maken. Wat niet in het proces verbaal staat is dat de medewerker  ook is gevraagd of de Ali van de fitness-room dezelfde Ali is die gearresteerd werd in Istanbul. Het antwoord  was uiteraard nee, maar omdat het antwoord niet strookt met de stelling van Justitie, is deze vraag, noch het antwoord vastgelegd.

Overigens is de plaatsvervangende directeur die in het proces verbaal wordt genoemd, de heer Louis Uijl. Deze heeft 11 jaar later in een opgenomen gesprek met Wim Dankbaar bevestigd dat Feik inderdaad op 3 mei uit het AZC is overgeplaatst in opdracht van de zogenaamde “driehoek”. De driehoek bestaat uit de burgemeester, hoofdofficier en  korpschef. Dat is wellicht de reden dat de toenmalige burgemeester Visser een vuurrode kop krijgt als hij tegen de vader van Jasper Steringa zegt dat hij niets meer weet dan hij. Hij kan vader Steringa moeilijk vertellen over de uitzetting van Feik die hij mede goedgekeurd had, nog minder dat hij de speurhonden heeft laten terugtrekken toen deze in de richting van het AZC liepen, nog minder dat hij de badmeester heeft bedreigd om zijn mond te houden over het bebloede trainingsjack dat hij naast het AZC had gevonden en bij de politie had gebracht.

In het asielzoekerscentrum werpt Ali zich op als ‘aanvoerder’ van de jongere Turkmenen. Ook gaat hij om met Feik Mostafa (15) en zijn vader. Feik is in het onderzoek naar de moord op Marianne voor de politie al gauw een interessant persoon. Getuigen verklaren over een ruzie die hij en Marianne in februari 1999 hebben in de Ringobar in Veenklooster. Hij maakt volgens andere discotheekbezoekers een beweging naar Marianne alsof hij een keel doorsnijdt.

Hier is het OM dus zo stom om te bevestigen dat de zogenaamd gezochte hoofdverdachte Ali Hassan,  een goede vriend was van Feik Mustafa. Waarom het rapport zijn naam verkeerd spelt als Mostafa, mag Joost weten, maar er wordt in elk geval beweerd dat Feik “al gauw een interessant persoon was”. Dat zal best, want binnen 2 weken na de moord wist Justitie al het volgende:

– Feik was de onafscheidelijke vriend van de zogenaamd “verdwenen” hoofdverdachte Ali Hassan.

– Feik had Marianne bedreigd in de Ringo Bar met een keeldoorsnijdend gebaar.

– De recherche had een getuigenverklaring met concrete informatie dat Feik en Ali bij de moord betrokken waren.

– De recherche had een aangifte tegen Feik wegens telefonische doodsbedreiging: “Als jij niet stopt met praten word jij ook vermoord!”

– Er was aangifte gedaan tegen Feik door zijn 14 jarige vriendinnetje Stephanie. Aangifte van verkrachting in dezelfde Koninginnenacht waarin Marianne werd verkracht en vermoord.

– Een andere onafscheidelijke Irakese vriend van Feik, Rida Hashimi, was sinds 4 mei 1999 (dus 3 dagen na de moord) gedetineerd in Jeugdinrichting “Het Poortje”, waarvan plaatsvervangend hoofdofficier M. Severein, eindverantwoordelijk voor de Vaatstra zaak, de bestuursvoorzitter was.

– Feik en Rida waren woensdag, twee dagen voor de moord van school gestuurd wegens agressief en asociaal gedrag.

– Justitie had de schooldirectie meegedeeld dat Feik en Rida niet op school zouden terugkeren.

– De recherche had een getuigenverklaring van Geke H. dat Feik ruzie had met Spencer, waarbij deze laatste beloofd werd dat Feik die avond zijn “vriendin zou pakken”, en even later de ventielen uit de fietsen van Spencer en Wietze had getrokken in het bijzijn van zijn vriendinnetje Stephanie.

– Dezelfde getuige verklaarde ook Marianne en Stephanie om half één ’s nachts bij de lekke fietsen te hebben zien staan, zonder dat Spencer en Wietze hierbij aanwezig waren.

– Dezelfde getuige verklaarde ook gezien te hebben dat Spencer en Wietze door Spencer’s moeder rond half twee ’s nachts zijn opgehaald met de auto, vanaf de plek waar hun lekke fietsen stonden.

Resumerend: 1) Feik’s vriend Ali Hassan werd al in het weekend van de moord via het Grenshospitium naar Noorwegen uitgezet. 2) Feik’s vriend Rida werd op 4 mei 1999 in het Poortje geparkeerd. 3) Feik zelf werd op 3 mei 1999 naar een ander AZC overgeplaatst. Over al deze bewezen feiten liegt Justitie tot vandaag de dag.

Uiteraard zal Justitie in dit rapport niet aan uw neus gaan hangen wat het toen al wist. Juist daarom is het aan anderen om te vertellen wat het toen al wist en de leugens van dit monster bloot te leggen. Laten we die leugens nog eens illustreren aan de hand van de volgende twee krantenartikeltjes (met dank aan het online archief van de Leeuwarder Courant) :

Merkt u allereerst op hoe Justitie zich alle moeite getroost om te zeggen dat Feik niets met de moord op Marianne Vaatstra te maken heeft. Ten tweede wordt angstvallig vermeden dat Feik een asielzoeker uit het AZC is. Ten derde wordt de leugen verspreid dat Stephanie haar aanklacht zou hebben “ingetrokken”. Als er niets aan de hand was, dan is het al vreemd dat Feik toch maar liefst vier dagen lang verhoord zou zijn. Wettelijk mag een verdachte niet eens langer dan 48 uur worden vastgehouden zonder goedkeuring van een rechter-commissaris. Zodra de vader van Stephanie over de intrekking van de aangifte in de krant leest, protesteert hij bij Justitie. Die moet de leugen dan in het tweede krantenbericht corrigeren. Maar de vraag is natuurlijk waarom Justitie aanvankelijk de leugen vertelt over het intrekken van Stephanie’s aangifte, terwijl men weet dat er niets ingetrokken is. Welnu, ik zal u de verklaring geven. Justitie wist alle hierboven opgesomde feiten, dus ook dat Stephanie een getuige was die Marianne voor het laatst levend had gezien bij de lekke fietsen. Men wist dus ook dat haar vriend Feik vrijwel zeker iets met de moord op Marianne te maken had.

Bovendien was Feik al in het weekend van de moord verhoord en stiekem op maandag 3 mei 1999 overgeplaatst naar een ander AZC. Men wist dus ook dat Stephanie een risico vormde als zij ooit nog eens de waarheid zou willen vertellen. Het is dus ook niet zo dat Stephanie uit zichzelf aangifte van verkrachting tegen Feik heeft gedaan.  Nee, zij werd op 14 mei 1999 door de politie ontboden om naar het bureau te komen om gehoord te worden in de zaak van Marianne! Het doel van dit verhoor was tweeledig. Allereerst moest Stephanie ingepeperd worden dat zij nooit de waarheid mocht vertellen. Ten tweede moest er achteraf een excuus worden verzonnen voor het feit dat Feik verhoord was en naar een ander AZC was overgeplaatst.

Dat excuus is de vermeende verkrachting van Stephanie geworden. Vandaar ook dat Stephanie’s vader niet bij het verhoor aanwezig mocht zijn. Deze verkrachting is dus volledig ingestoken door Justitie. Het was dan ook nooit de bedoeling om Feik daadwerkelijk te gaan vervolgen voor een verkrachting die helemaal niet gebeurd is. Vandaar ook dat Justitie meteen al meldt dat Stephanie haar verklaring weer heeft “ingetrokken”. Maar omdat de vader van Stephanie niet akkoord ging met die leugen, was Justitie gedwongen om de leugen te corrigeren.

Derhalve moest Justitie het toneelstukje afmaken door te melden dat het binnenkort beslist of Feik voor de kinderrechter moet komen. Uiteraard valt die beslissing negatief uit en de aanklacht wordt stilletjes geseponeerd door OvJ Stoffels “wegens gebrek aan bewijs” maar bovendien met het argument dat Stephanie “rekening had moeten houden met de culterele achtergrond van de dader”. Met andere woorden het was min of meer Stephanie’s eigen schuld. Terecht meldde Stephanie’s advocaat Hans Anker aan de vader van Stephanie: “Hier zakt mijn broek vanaf”. Hans Anker wist natuurlijk ook niet dat de hele verkrachting verzonnen was. Bovendien mocht ook nooit bekend worden dat Feik dezelfde asielzoeker was die Marianne had bedreigd en een vriend was van de verdwenen Ali Hassan en de al even agressieve Rida Hashimi.We weten nu dat het niet Faek was die Marianne bedreigde, maar Ali!  Vandaar ook dat Justitie de ouders van Stephanie vroeg om te zwijgen over de zaak:

Op 15 juli ook kregen Bert en Jantina van Reemst te horen dat de zaak tegen een jonge Iraakse asielzoeker uit ‘De Poelpleats’ voor de verkrachting van hun veertienjarige dochter wegens gebrek aan bewijs was geseponeerd. Bert van Reemst: “Daar is een verband tussen.” Zijn vrouw Jantina: “De officier van justitie zei ons ‘het komt allemaal op het verkeerde moment’.”

Aanvankelijk zweeg de familie Van Reemst, mede op verzoek van justitie. Nu zegt Bert van Reemst: “Wat er in Kollum is gebeurd, is het gevolg van die geheimzinnige toestanden. Er is nooit openheid geweest. Hoofdredacteur Anne de Jong van de Kollumer Courant beaamt dit. “De mensen voelen zich belazerd door justitie en de gemeente. Daarom ook reageerden ze zo emotioneel. De woede is niet zozeer tegen de asielzoekers gericht als wel tegen de overheid.”

Beide krantenartikelen zijn volledige sprookjes.

(wordt vervolgd in deel 4)