Als het schandaal te groot is……..

Vanwaar nu het vorige artikel? Welnu, omdat de zaak van Marie Claire Roovers heel erg lijkt op mijn zaak. Het onderliggende schandaal is te groot! En als het schandaal te groot is, dan bestaat het recht in Nederland alleen op papier, niet in de praktijk. Als prins Hendrik een dochter heeft verwekt bij zijn eigen dochter Juliana, die overigens ook nog minderjarig was, dan zet dat heel onze monarchie en rechtsstaat op losse schroeven. Ik hoef niet verder uit te leggen hoe schokkend dat zou zijn.

Eenzelfde redenering geldt voor de Vaatstra zaak. Als ik gelijk heb, dat de hoogste heren van onze Justitie de werkelijke moordenaars van Marianne Vaatstra, de Irakese asielzoekers Ali Hassan en Haval Ali Mawloud, een stiekeme aftocht hebben gegeven, dan gooit dat het hele beeld van onze rechtsstaat op zijn kop. Het schandaal is te groot om boven water te mogen komen. Dat is precies wat Carry Knoops over haar wijlen cliënt Marie Claire zegt. Ze zegt ook dat het recht in Nederland dan niet werkt, wat an sich al een opzienbarende uitspraak is voor één van de meest gerenommeerde advocaten van Nederland. “Het belang dat Marie Claire in zich draagt is té groot om achter haar waarheid te komen.” Ze zegt zelfs (en dit is al 20 jaar geleden) dat ze weet dat brieven aan de Hoge Raad over deze kwestie niet in de officiële route zullen worden opgenomen. Hoezo WOW?

Er zijn nog veel meer overeenkomsten. Zowel Marie Claire als Wim kregen hun gevraagde getuigen niet. Ook bij Marie Claire werkte het hele overheidsapparaat mee, tot en met de Hoge Raad, het College van Procureurs Generaal en diverse corrupte rechters, om de zaak in de doofpot te houden. Ook bij Marie Claire waren er bijna geen media die in de stront durfden te roeren. Ook bij Marie Claire wordt een patroon zichtbaar van saboteren, rekken, traineren, afwijzingen, negeren, blokkades en barrières.

This clip shows samples of the many past press coverages on the struggle of Marie-Claire Roovers to find and prove the identity of her parents. Although Marie-Claire died in 1997, the answer to that question is known now. Marie Claire was the first and incestuous child of former Queen Juliana and her own father Prince Hendrik. As such she was the first heir to the throne of the Dutch monarchy, but since she was an incestuous child, this could never be sold to the Dutch people and the rest of the world. Hence, after birth she was secretly “dumped” in the orphanage “Moederheil”, later renamed “Valkenhorst”, in the city of Breda and given the fake identity of Maria Roovers.

The source for the above information is the renowned attorney couple Geert-Jan Knoops and his wife Carrie Knoops-Hamburger, who defended Marie-Claire in her struggle during the last years of her life. The virgin file of Marie Claire is at least 1000 pages and can be found in the Catholic Documentation Center of the  Radboud University in the city of Nijmegen. It was donated to the University library by reverend Gerard Timmers, just before he died in 2001. Father Timmers was a lifelong friend of Marie-Claire who assisted her in the quest to find her parents. Strangely enough, the file has thusfar only be touched by me and two fellow researchers, although it’s a treasure trove for every Dutch historian.

Meer over dit verhaal van Marie-Claire kunt u hier vinden:

http://www.bovendien.com/geschiedenis/geschiedenis/het-geheime-dossier-van-oranje

Maar wie is dat eigenlijk? Onze Koningin? Dat is de vraag die wordt gesteld in een nieuw boek van Ine Veen.

“OVER DIT BOEK:
Er circuleren al jaren geruchten dat de koningin helemaal geen recht heeft op de Nederlandse troon en er dus onwettig zit. In 1884 stierf de allerlaatste echte prins van Oranje, en nu hebben we ineens een hele familie. Hoe kan dat eigenlijk…? Wat is er waar van alle onwettige kinderen van prins Hendrik en prins Bernhard? Is Beatrix eigenlijk wel het eerste kind van Juliana, want wie is die geheimzinnige Marie-Claire? Hoe kwamen die Oranjes bovendien aan dat enorme fortuin dat ze zouden bezitten? Alleen door de Shell-aandelen van Wilhelmina? Een zeer ongewoon boek dat ons koningshuis kritisch tegen het licht houdt. De uitkomst is verrassend: misschien is deze familie wel even ´koninklijk´ als u en ik.”

De verschijning van dit boek deed deed mij terugdenken aan Marie Claire (1926-1997), die in feite onze Koningin had moeten zijn na Juliana. Maar als incestueuze dochter van Juliana en diens vader Prins Hendrik, was dit uiteraard geen haalbare kaart. Het verhaal dat de koningin een product is van een inter-familiaire bevruchting van vader op dochter, die op dat moment ook nog minderjarig is, is natuurlijk niet verkoopbaar aan het Nederlandse volk. De Lockheed-affaire en het NSDAP-lidmaatschap van Bernhard zijn daarbij kinderspel. Allemachtig. Dit doet de buitenechtelijke escapades van Bernhard verbleken, zoals geschiedschrijver Jan Kikkert het aan mij verwoordde. Dus werd Marie Claire direct na haar geboorte bij de vuilnisbak gezet en beroofd van een stabiele jeugd en de wetenschap wie haar ouders zijn.

Maar van wie komt dit verhaal nu eigenlijk? Wie is daar de bron voor? Welnu, een betrouwbaarder bron kunnen wij u niet bieden. Een bron van naam en faam. Strafrecht-geleerden van het grootste formaat. De bron is namelijk het advocaten-echtpaar Carry en Geert Jan Knoops die Marie Claire jarenlang hebben bijgestaan in haar strijd voor het recht om te weten wie haar ouders zijn. “Het meest geheime dossier van ons kantoor”, noemt Carry het. Zij vertelde aan Micha Kat dat Maria Roovers, die zichzelf liever Marie Claire noemde, de geheime dochter was van wijlen Prins Hendrik (de prins-gemaal van Wilhelmina) en zijn dochter wijlen koningin/prinses Juliana, die dit kind op 17 jarige leeftijd gebaard zou hebben. Sindsdien is er veel gebeurd, hebben wij veel geleerd en zijn gefascineerd door dit verhaal, dat wat ons betreft een grotere tragedie is dan Romeo en Julia, met dit verschil dat het niet verzonnen is.

Voorts is mij gebleken dat tot nu toe geen van de reguliere media zijn vingers wil of durft te branden om het verhaal te brengen, terwijl ik van mening ben dat het historisch en staatsrechtelijk, een belangrijk drama is met de ingrediënten van een Ludlum-thriller. Dus behalve leerzaam ook nog spannend en tragisch.

Waarom de Knoopsen dit grote geheim menen te moeten bewaren en vooral voor wie, begrijp ik nog steeds niet, maar het hoeft ook niet meer. De last is postuum van hun schouders genomen door Marie Claire zelf. Medewerkers van deze site ontdekten na intensief Googelen dat Marie Claire zelf een uitgebreid dossier heeft achtergelaten via haar steun en toeverlaat pater Gerard Timmers, die een paar jaar later overleed dan zijzelf. Deze pater was overigens duidelijk verliefd op Marie Claire, maar dat kon hij als celibatair natuurlijk niet zeggen. Deze heeft het hele levensverhaal van Marie Claire in 2001, vlak voor zijn dood, geschonken ter openbare inzage aan het Katholiek Documentatie Centrum van de Radboud Universiteit.

Na enige discussie met archivaris Peters of het dossier inderdaad openbaar was, er was namelijk nooit om inzage gevraagd, bleek dat pater Timmers het inderdaad voor de openbaarheid had bedoeld, zodat het verhaal van Marie Claire ooit nog eens met het publiek gedeeld kon worden. Dus togen wij in de zomer van 2009 met een trio, waaronder Wim en cameraman Eric, naar Nijmegen, alwaar wij hartelijk ontvangen werden door de heer Peters, die al klaar stond met een trolley van 10 maagdelijke ordners die elk honderden pagina’s bevatten. Het was ons meteen duidelijk dat wij de eersten waren die onze ogen mochten laten glijden over deze schat van autobiografie, documenten en correspondenties. Wij hadden echter geen tijd om dat allemaal te lezen in één dag. Dus sloeg Wim aan het fotograferen met de digitale camera. Omdat zo’n camera slechts een beperkt aantal pagina’s kan bevatten hebben we een selectie gemaakt van zo’n 800 pagina’s, welke wij nu graag met u willen en kunnen delen.

Dit is het tragische, aangrijpende verhaal van onze vergeten, doodgezwegen, weggegooide Koningin. Laten we deze keer maar niet zeggen In naam der Koningin, maar Uit naam der Koningin.

De eerste pagina luidt:

https://rechtiskrom.wordpress.com/wp-content/uploads/2020/10/p1090054.jpg

De laatste pagina luidt:

https://rechtiskrom.wordpress.com/wp-content/uploads/2020/10/p1090866.jpg

U kunt zelf het nummer ophogen.

Mix de genen van Hendrik, Juliana, Wilhelmina en Beatrix door elkaar en het eindresultaat is Marie Claire. Bekijkt u de foto’s van pagina 333 tot 344, of 662 tot 667.

Wij willen natuurlijk ook best wat krenten voor u uit de pap halen. Wat dacht u bijvoorbeeld van deze aangrijpende smeekbede uit 1981 aan haar moeder.

Het is uiteraard opvallend dat Marie Claire deze brief schrijft, op een moment dat Juliana net de troon heeft overgedragen aan Beatrix. Marie Claire weet dan al dat zij een beroep doet op het geweten en het hart van haar moeder, en dus niet de hulp inroept van het Koninklijk Huis als instituut. Anders had zij deze brief immers aan Koningin Beatrix geschreven. Het is verder ook logisch dat Juliana haar hart, dat ongetwijfeld het grootst was van alle leden van onze Koninklijke Familie, niet kan en mag laten spreken, ook al zou zij het willen. Bernhard, die alleen al door deze kennis de de facto Koning van Nederland was, had dit uiteraard nooit en te nimmer toegestaan. Is het in het licht van dit alles nog verwonderlijk, dat Carrie Knoops-Hamburger specifiek aan Micha Kat heeft verteld dat het de kennis was van het bestaan van Marie Claire en van de wijze waarop zij is verwekt die Bernhard de vereiste leverage gaf waarmee hij Juliana kon chanteren en de door haar zo vurig gewenste echtscheiding kon tegenhouden? Vlak voor haar dood heeft Marie Claire -opnieuw volgens Carrie Knoops- van een lid van de Hoge Raad een brief gekregen waarin haar werkelijke afkomst werd onthuld. De brief is meegegaan in haar graf.

Of wat dacht u van deze brief uit 1995 aan haar jongere halfzus c.q. tante:

https://rechtiskrom.wordpress.com/wp-content/uploads/2020/10/p1090611.jpg

https://rechtiskrom.wordpress.com/wp-content/uploads/2020/10/p1090612.jpg

Herinnering 1:

https://rechtiskrom.wordpress.com/wp-content/uploads/2020/10/p1090610.jpg

Herinnering 2:

https://rechtiskrom.wordpress.com/wp-content/uploads/2020/10/p1090609.jpg

Eerdere maar licht andere vorm van deze brief aan professor Kooijmans:

https://rechtiskrom.wordpress.com/wp-content/uploads/2020/10/p1090607.jpg

https://rechtiskrom.wordpress.com/wp-content/uploads/2020/10/p1090608.jpg

Hier wordt dus duidelijk dat Marie Claire de waarheid reeds lang kent, maar dat zij ook voelt dat die waarheid niet erkend mag worden:

“Kennelijk was mijn geboorte een delicate kwestie. Een kwestie, zó delicaat, dat ik niet mag weten wie mijn vader en moeder zijn. Aan diverse (beter ingelichte) zijden viel de naam van Hendrik Wladimir Albrecht Ernst von Mecklenburg-Schwerin, maar een officiële bevestiging blijft vooralsnog uit. Omtrent de biologische moeder heb ik zelfs nooit een vermoeden vernomen. Over haar zwijgt men als gebonden door een omerta: zij is kennelijk nog veel belangrijker dan deze Hendrik. Misschien is hiermee verklaard waarom er van alle kanten alles aan wordt gedaan om mij mijn afkomst te onthouden. Sommige beweren, dat ik het nóóit te weten zal komen, en één persoon meldde met overtuiging dat degeen, die erin zou slagen om het aan het licht te brengen, geschiedenis zou schrijven.”

Dat haar advocaten de waarheid ook kenden, blijkt wel uit pagina 820:

https://rechtiskrom.wordpress.com/wp-content/uploads/2020/10/p1090820.jpg

Helaas laat Geert Jan, net als in de Deventer Moordzaak, de nodige steekjes vallen door essentiële getuiges niet op te roepen. Zie hier hoe MarieClaire daarover klaagt.

“U komt niet van hier , u komt uit Den Haag.”

Zuster Coleta op een moment dat zij even alleen was met MarieClaire:

“U bent van koninklijke bloede.”

“Als u gevonden hebt wie uw ouders zijn dan zult u ons wel niet meer zien staan”

Eerste kerstdag, 1984, Koningin Beatrix: “Zin krijgt ons leven pas als wij durven gaan staan bij de verdrukten”. Haar bloedeigen halfzus blijkt daarop een uitzondering te zijn.

Brieven van pater Gerard Timmers (overleden in 2001) aan Joan de Wijkerslooth, voorzitter van het College Procureurs Generaal:

https://rechtiskrom.wordpress.com/wp-content/uploads/2020/10/p1090720.jpg

tot en met:

https://rechtiskrom.wordpress.com/wp-content/uploads/2020/10/p1090739.jpg

De hoogste regionen van ons Openbaar Ministerie kennen de waarheid dus ook.  De halve wereld kent de waarheid die niet erkend mag worden. Bijvoorbeeld ook de Telegraaf. Anita Zijlstra was een bewonderaarster en vertrouwelinge van MarieClaire in haar laatste jaren.

Marie Claire stierf met de woorden: Ik verlang zo naar mijn moeder.

Wij wensen u veel leerzaamheid met het levensverhaal van onze vergeten verdrukte Koningin. Wij spreken tevens de wens uit dat er een historicus en een uitgever opstaan die naar het KDC van de Radboud Universiteit gaan om het dossier tot boekvorm uit te brengen,