Hans Mauritz versus Wim Dankbaar, deel 3

10. De bedreigende situatie zoals deze voor Mauritz is ontstaan als gevolg van de aanzeggingen van Moszcovicz is voor Mauritz onacceptabel. Eerder is Mauritz

geconfronteerd met de effecten van de afgrijslijke handelswijzen van Dankbaar. Immers, Mauritz werd in 2016 veroordeeld voor smaad tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 2 maanden. Dit omdat hij in het boek HVDVMV een Duitser had verweten dat hij kennis droeg van de toedracht van de moord en dit niet met justitie heeft gedeeld. Geen medeplegen of medeplichtigheid dus maar een – achteraf conform het vonnis – onnodig grievende aantijging. Als bijkomende straf werd een meldingsplicht bij de reclassering opgelegd waarbij niet door rechter Lootsma maar door de reclassering zelf de meld-frequentie werd bepaald: één maal per twee weken, twee jaar lang. Absurd in de ogen van Mauritz die na vijf bezoeken de pijp aan Maarten gaf (ook op instigatie van de reclasseringsmedewerker) om een zitting af te dwingen ten einde de rechter te laten beoordelen of deze meldplicht al dan niet proportioneel was. Die zitting waar diende te worden beoordeeld of Mauritz zich al dan niet, dan wel terecht of onterecht, aan de meldingsplicht had onttrokken waarbij het risico bestond dat de voorwaardelijke gevangenisstraf zou worden omgezet in onvoorwaardelijk. Dat laatste gebeurde zonder Mauritz fatsoenlijk en ordentelijk te horen waarbij Mauritz ter zitting onmiskenbaar op een hoop werd gegooid met de beledigende acties, aantijgingen en beschuldigingen van corruptie van Dankbaar jegens tal van rechters, officieren, functionarissen bij het OM en de politie. Zelfs de teksten op RIK inhoudende tal van smadelijke beweringen werden Mauritz aangerekend daar waar hij als eerder aangegeven geen enkele invloed had op de inhoud van RIK voornoemd.

Ad 10. De zogenaamde onacceptabele ‘bedreigende situatie’ als gevolg van de (niet bestaande) aanzeggingen van Moszkowizc , wordt nergens bewezen. Dat Mauritz vervolgens mij verantwoordelijk probeert te maken voor zijn gevangenisstraf is ronduit bespottelijk. Ik lees dat voor het eerst. Deze veroordeling was gebaseerd op het boek dat wij samen hebben geschreven. Voor zover ik mij kan herinneren, hebben de rechters nooit gezegd dat zij hem lieten boeten voor mijn uitlatingen. Dat hij zich niet aan de opgelegde reclasseringsvoorwaarden wenste te houden, is zijn eigen fout.

 

11. Mauritz is van zijn bed gelicht en heeft 2 maanden doorgebracht in PI Alphen aan de Rijn. In een arrestantenregiem wel te verstaan waarbij er sprake is van ’22 op 24 uur achter de deur’. Op de EBI na het strengst denkbare regiem. Deze detentie had en heeft Mauritz volledig aan Dankbaar te danken en het causaal verband is evident. Mauritz heeft hiermee naast emotionele schade, reputatieschade (meerdere media hebben hierover bericht waarbij het zelf voor een miljoenenpubliek bij het programma ‘Pauw’ onder de aandacht is gekomen ook materiele schade ondervonden door het gemis aan omzet (lees: inkomsten). Schade die door Mauritz eveneens wordt geclaimd in reconventie.

Ad 11. Ik herinner mij iets heel anders. Ik herinner mij dat zijn vrouw mij in paniek belde dat hij door twee politieagenten was opgehaald.  En of ik hem en haar op één andere manier kon helpen? Dit was natuurlijk nooit gebeurd als hij zich aan de reclasseringsvoorwaarden had gehouden, of in hoger beroep was gegaan. Ik herinner me in elk geval niet dat het mijn schuld was en dat zijn schade aan mij te danken was. Nogmaals, dat lees ik nu voor het eerst. Maar ja, je moet wat verzinnen als je gestolen geld wilt behouden.

12. Tot op vandaag is het beslag als hierboven bedoeld door de raadsman van mevrouw Terpstra niet opgeheven en deze zal dat als aangegeven ook niet doen. De raadsman bereidt thans acties voor als het gaat om de verdere executie van het vonnis waarop de beslagen zien.Ad 12. Dat deze man in een gerechtelijk stuk zo durft te liegen, is werkelijk verbazingwekkend. Het is inmiddels bewezen dat er helemaal geen beslag van Moszkowicz ligt. Mauritz heeft ook niet kunnen bewijzen dat het er wel ligt. Dat de heer Moszkowicz thans verdere acties voorbereidt, is niets van gebleken of bewezen. Maar nogmaals, beslag of niet, het is irrelevant voor de toewijsbaarheid van mijn vorderingen. De ware aard en intenties van Mauritz mogen inmiddels meer dan duidelijk zijn. Tot voor kort was immers zijn verweer: Ik kan momenteel niet terugbetalen, omdat de FIOD en/of Moszkowicz beslag op mijn rekeningen en die van mijn vrouw hebben gelegd. Er was dus nooit sprake van een verweer dat hij mij die bedragen niet verschuldigd zou zijn. Maar nu die beslagen gelogen blijken te zijn, althans niet bewezen kunnen worden, en ik dus gedwongen werd om mijn geld terug te claimen via de rechter, verzint hij iets anders: Uit de lucht gegrepen tegenclaims, gebaseerd op baarlijke nonsens.
13. Feitelijk is volgens Mauritz een situatie ontstaan waarin Dankbaar geen aanspraken kan maken op betalingen aan hem door Mauritz zo deze al aan de orde zouden zijn. Dit nog los van het door Mauritz geclaimde in reconventie. Niettemin zal Mauritz verweer voeren tegen
14. a) de rol van Mevrouw Geja Mauritz (hierna Geja Mauritz) waaromtrent een wijziging van eis wordt verzocht (zie hieronder ‘Primair verweer tegen de rol van gedaagde sub b mevrouw G. Mauritz – Kuijs’) en
15. b) hetgeen per vermeende vordering is gesteld in de dagvaarding ( zie hieronder ‘verweer tegen de geclaimde vorderingen per vordering’) waarbij Mauritz appelleert aan het feit dat in de eerste, door de raadsman van eiser uitgebrachte dagvaarding, terstond een vermindering van eis wordt ingebracht als het gaat om gedaagde sub 3 (thans niet meer als gedaagde aangebracht) mevrouw M.E.A. Mauritz, de dochter van Mauritz, omdat door Dankbaar ‘over het hoofd was gezien dat een betaling aan haar nog de zelfde dag werd teruggestort omdat zij nadat zij van haar vader te horen had gekregen wat er speelde hieraan niet wenste mee te werken. Tevens werd een misrekening van maar liefst 10.000,- gecorrigeerd waarvoor tevens een vermindering van eis werd ingebracht door de raadsman van eiser Dankbaar. Het verraad een attitude van ‘lange halen, snel thuis’ en geeft aan dat de dagvaarding werkelijk zeer onzorgvuldig in elkaar is geflanst met ook nog eens een minimale of geheel ontbrekende bewijsvoering. Tal van claims worden niet aannemelijk gemaakt en onderliggende voor Mauritz ontlastende documenten en mails worden achterwege gelaten.
    Ad 13. Dat er een situatie is ontstaan waarin Mauritz de bedragen niet meer verschuldigd zou zijn, wordt in het geheel niet aangetoond. Deze beweerde situatie is dan pas ontstaan nadat Mauritz mijn geparkeerde gelden in ontvangst nam. Sindsdien is er geen animositeit geweest. Die animositeit ontstond pas vanwege het feit dat hij niet van zins bleek de gelden terug te storten.

In de wirwar van transacties heb ik aanvankelijk over het hoofd gezien dat een bedrag van 10.000 en 4800 euro inderdaad was terugbetaald, althans doorgestort naar een SNS rekening op naam van mevrouw Mauritz, waar ik later tijdelijk het beheer over kreeg (middels bankpasje, reader en inlogcode). Dit heb ik terstond  aan mijn raadsman doorgegeven die de (concept)dagvaarding dienovereenkomstig heeft gecorrigeerd. Deze bedragen maken dan ook geen deel uit van de definitieve dagvaarding zoals de rechtbank die heeft gekregen. Het is volstrekt ongeloofwaardig dat hij de transactie naar het bedrijf van zijn dochter niet met haar besproken zou hebben, nog meer dat zij haar vader een reprimande heeft gegeven. Wie de gezinssituatie kent, weet dat Mauritz de potentaat is en zijn vrouw en dochters niets hebben in te brengen.

Of de dagvaarding door mijn raadsman onprofessioneel in elkaar is ‘geflanst’ is geheel voor rekening van Mauritz. Vooralsnog ontbreekt daarin geen randnummering, zoals het geval is in de Conclusie van Antwoord van Mauritz. Dat geldt ook voor zijn stelling van ontbrekende bewijsvoering. Mij dunkt dat alle vorderingen bewezen worden met betalingsbewijzen, fakturen en onderliggende overeenkomsten. Deze bewijzen worden ook niet weersproken door Mauritz. Aanvankelijk ook niet de verschuldiging van de vorderingen.

Overigens zegde Mauritz mij toe dat hij alle bedragen zou doorstorten naar de bedoelde SNS rekening van zijn vrouw. Dit gaf mij uiteraard (achteraf misplaatst) vertrouwen, maar hij heeft nooit de daad bij het woord gevoegd. Weer een voorbeeld van een gebroken belofte.