Hans Mauritz versus Wim Dankbaar, deel 4

14. Primair verweer tegen de rol van gedaagde sub b mevrouw G. Mauritz – Kuijs

Geja Mauritz exploiteert al meer dan 20 jaar een kleding verander- en reparatieatelier in het centrum van Dongen. Zij is wars van een mobiele telefoon, draagt pas sinds enkele maanden kennis van de werking van internet en heeft in het geheel geen kaas gegeten van bankieren zoals dat zich de laatste jaren slechts nog via internet voltrekt. Om die reden doet Mauritz haar betalingen aan leveranciers en beheert hij haar bancaire transacties. Tot dat moment betrof dat een rekening bij de ING Bank en een nauwelijks gebruikte rekening bij de SNS Bank. Geja Mauritz heeft geen enkele bemoeienis met deze gang van zaken.

Ad 14.  Hier beschrijft Mauritz slechts de vader-kind verhouding met zijn vrouw, waarbij hij zijn vrouw imbecieler voordoet dan ze is. Geja Mauritz weet prima met het internet om te gaan zoals blijkt uit haar emails en haar facebook account. Zij heeft zelfs een I-pad. In elk geval wordt bevestigd dat hij zaken voor haar uit handen neemt en beheert. Dat hij zijn vrouw niet op de hoogte zou hebben gebracht van de transacties met Dankbaar, die haar bedrijf betreffen, is even ongeloofwaardig als de rest van zijn verhaal. Dat zou betekenen dat zij nooit de geldstromen van haar eigen bedrijf checkt en haar eigen man als boekhouder niet kan vertrouwen omdat deze zaken zonder haar medeweten achter haar rug om doet.

Ad 15. Het was Mauritz die er heftig op aandrong mijn gelden van de buitenlandse beleggersrekening te halen en deze bij derden onder te brengen, omdat volgens hem Moszkowicz vroeg of laat ook beslag zou leggen op deze rekening. Achteraf heb ik grote spijt dat ik naar hem geluisterd heb, omdat de kans dat Moszkowicz het bestaand van deze rekening zou ontdekken uiterst gering was, maar vooral omdat een zeer groot deel van dit geld uiteindelijk bij hem terecht is gekomen, met inmiddels het bekende resultaat.

15. Daarenboven restte er nog een bedrag wat Dankbaar niet kon wegsluizen omdat zowel zijn moeder als zijn zussen daaraan niet wensten mee te werken. Ten einde raad heeft Mauritz derhalve op de valreep Dankbaar zonder medeweten van Geja Mauritz aangedragen bedragen te storten op de twee bestaande rekeningen van Geja Mauritz alsmede op een speciaal geopende rekening bij een derde bank. Om een rechtsverhouding tussen Dankbaar en Mauritz voor te wenden werden fake-facturen aangemaakt teneinde e.e.a. zeker te stellen als zijnde Verschuldigde betalingen’. Mauritz heeft spijt van deze acties echter in het heetst van de strijd is deze malicieuze (ook fiscaal hetgeen Mauritz thans grote problemen heeft opgeleverd) acties. In weerwil van wat de dagvaarding daarover stel is een en ander niet slechts door Mauritz ingestoken maar is dat geheel in overleg tussen Dankbaar en Mauritz gebeurd. Op eerste verzoek van u edelachtbare levert Mauritz bewijs van deze en meerdere in deze conclusie gedane stellingen omdat er gezocht dient te worden in maar liefst 5361 inkomende mais van Dankbaar en ongeveer evenveel uitgaande mails. Het feit dat de omschrijvingen op de facturen geen enkele oorsprong vinden in de vermeende leveringen van Mauritz aan Dankbaar bewijst het malicieuze en onrechtmatige van de ‘wegsluisactie’.

Ad 16. Het is voorts bijzonder dat Mauritz deze actie ‘malicieus en onrechtmatig’ noemt, ten eerste omdat er niks onrechtmatigs aan is, ten tweede omdat hij zélf de adviseur en architect van deze actie was. Ik ben natuurlijk aan mijzelf verplicht om mijn laatste geld uit de grijpgrage klauwen van een corrupte advocaat te houden, die mij aantoonbaar failliet wil maken, en nog een kleine 3 ton aan exploten heeft liggen. Dat het juist Mauritz is die Moszkowicz 100% corrupt noemt, laat hij hier ook achterwege. Het heeft er alle schijn van dat Mauritz dit bewust heeft geadviseerd om zijn hand te leggen op deze gelden. Dit zal nog aannemelijker worden in het vervolg van deze repliek. De phrase ‘ten einde raad’ is hier dan ook zeker niet van toepassing. Ook de voorstellen om de bedragen middels fakturen of overeenkomsten te verantwoorden, kwamen uitsluitend uit zijn koker. Achteraf had ik de bedragen gewoon moeten parkeren onder de noemer van een lening.  Het beweerde malicieuze probeert hij nu bij mij te leggen, terwijl hij er zelf de bedenker van is. Bovendien zou het maar zeer tijdelijk zijn omdat de bedragen terug zouden worden gestort zodra ik daarom vroeg. Mauritz is de enige partij die in deze onbetrouwbaar is gebleken. Voorts belooft Mauritz iets te bewijzen, maar doet dat vooralsnog niet omdat hij dit bewijs in 5361 emails zou moeten vinden. Ook dit is een beproefde methode van Mauritz: Stellen dat je iets hebt, maar er met een slap excuus niet mee over de brug komen. Overigens is het knap om te weten hoeveel emails er exact staan in je inboxen van de afgelopen jaren. Smijten met uit de lucht gegrepen getallen is ook een kenmerk van Mauritz. Zo is hij ook nog steeds op zoek naar een email van Faek Mustafa waarin deze belooft zijn verklaring bij een notaris te deponeren. Daar zoekt hij nu al een jaar naar. 

17. Immers de auto valt niet te verkopen omdat het juridisch eigendom toebehoort aan de financial leasegever. De verkoop van het Stoffenpalet onmogelijk aan de orde kon zijn daar deze onderneming ten tijde van de facturatie niet in het eigendom verkeerde van Geja Mauritz. En zo voort. Zulks was voor partijen ook geen probleem omdat beide partijen doelden op het kunstmatig creëren van een rechtsverhouding waaruit betaalverplichtingen zouden voortvloeien. Overigens zijn geen van de vermeende ‘overeenkomsten’ door Dankbaar ingeroepen.

Ad 17. Het wordt steeds mooier. Mauritz heeft blijkbaar niet meer de tegenwoordigheid van geest om te beseffen dat hij zich toenemend in de voet schiet.  In de onderliggende factuur en leaseovereenkomst voor de auto, die ik bijsluit als productie 5, geeft hij mij zwart op wit het juridische eigendom van de auto als een onderpand ter zekerheid voor de vordering. Hij heeft nooit naar mij gecommuniceerd dat dit een fake factuur en overeenkomst zou zijn. Sterker nog, hij beloofde plechtig het maandelijkse leasebedrag a 500 euro te voldoen, een belofte die hij ook weer niet heeft waargemaakt. Maar nu erkent hij dat het juridische eigendom niet overgedragen kon worden omdat het juridische eigendom van de (nooit genoemde) financial leasegever blijft. Hij bekent hier dus valsheid in geschrifte alsmede het aangaan van een overeenkomst onder valse premisses.  Wel was afgesproken dat deze overeenkomst te allen tijde ontbonden kon worden, zodra ik het geld terug wilde vorderen.

Ook bij het sluiten van de overeenkomst ter overname van Het Stoffenpallet, de winkel van zijn vrouw, heeft hij nooit vermeld dat de winkel ‘ten tijde van de facturatie’ niet het eigendom was van zijn vrouw. Dat lees ik nu voor het eerst. Ten eerste heeft er nooit een facturatie plaatsgevonden voor deze overeenkomst (het was dus een mondelinge overeenkomst) , ten tweede zou dat betekenen dat hij iets heeft verkocht dat niet het eigendom was van zijn vrouw? Hij weerspreekt immers niet dat ik een bedrag van 24000 euro heb overgemaakt op een rekening op naam van zijn vrouw onder ‘overname Stoffenpallet’ (zie productie 6 bij de dagvaarding). Ook hier bekent hij dus het aangaan van een overeenkomst onder valse voorwendselen. In feite erkent hij hier oplichting. Wie dan wel eigenaar was van Het Stoffenpallet wordt ook niet genoemd.  Dit alles doet niets af aan het feit dat ik een vordering van 24000 euro op zijn vrouw heb, die terugbetaald dient te worden.

Overigens is zijn statement dat ik geen van deze overeenkomst heb ingeroepen, ook niet waar. Dat heb ik wel degelijk gedaan met mijn verzoeken van  7 en 27 september 2018 en 12 januari 2019 om de gelden terug te storten.

De ‘modus operandi’ die Mauritz beschrijft is precies datgene wat hij mij zo sterk heeft geadviseerd. Dat Mauritz de vertrouwelijke email aan de heer Ludwig inbrengt  als productie, hetgeen schending van vertrouwen inhoudt, geeft wederom een kijk in zijn ware inborst. Welke bedoeling hij hiermee heeft is mij ook een raadsel, want het is volstrekt irrelevant voor de zaak waar het hier om gaat: Mijn vorderingen op hem en zijn vrouw.

18. Mevrouw Mauritz raakte pas weken na de overboekingen van Dankbaar naar haar bankrekeningen bekend met een en ander hetgeen tussen de echtlieden Mauritz en Geja Mauritz na 38 jaar huwelijks tot een ernstige huwelijkscrisis heeft geleidt en zelfs een bijna scheiding. Mauritz en Geja Mauritz zijn gehuwd buiten elke gemeenschap van goederen en derhalve onder huwelijkse voorwaarden. Het hier gestelde wordt bekrachtigd middels een e-mail van Geja Mauritz welke u edelachtbare als PRODUCTIE 9 bijgesloten vindt.

Ad 18. Wat hier gesteld wordt is klinkklare nonsens. Zoals hiervoor reeds aangegeven is het volstrekt ongeloofwaardig dat Mauritz de transacties en overeenkomsten met Dankbaar, voor een groot deel op haar naam, niet met zijn vrouw heeft gedeeld. Nog ongeloofwaardiger is het dat dit tot een ‘huwelijkscrisis’ zou hebben geleid. Wat wil Mauritz hier nu eigenlijk zeggen? Dat hij dergelijke grote transacties op naam van zijn vrouw en haar winkel voor haar geheim heeft gehouden?  Als haar echtgenoot en boekhouder? Dat zij pas weken na de overboekingen op de hoogte is gesteld of geraakt? Dit is ridicuul. Geja Mauritz is een trekpop van Hans Mauritz, twee handen op één buik , partners in crime, Bonnie en Clyde, hetgeen ook blijkt uit haar email die Mauritz opvoert als productie 9. Deze email is weliswaar vanaf haar emailadres gestuurd maar woord voor woord geschreven of gedicteerd door Mauritz. Bovendien liegt zij in deze email dat zij barst. Zij zegt bijvoorbeeld dat zij alleen heeft getekend voor een lening van 2500 euro, maar zij heeft ook getekend voor een (nooit terugbetaalde) lening van 7500 euro, zoals blijkt uit productie 9 bij de dagvaarding.

Ook zij refereert in de bedoelde email van 14 januari 2019 aan beslagen van Moszkowicz die helemaal niet bestaan en ook nooit bewezen zijn. Deze email bewijst slechts dat de echtelieden in collusie liegen. Zij durft ook nog te vragen waarom ik haar niet heb gebeld toen het speelde. Welnu, de overboekingen speelden in mei/juni 2018, ruim een half jaar voor deze email. Mijn verzoeken om de overeenkomsten te ontbinden en de gelden terug te storten begonnen op 7 september 2018. Wil mevrouw Mauritz nu doen geloven dat ze daar al die tijd niets van heeft geweten? Wil mevrouw Mauritz doen geloven dat ik niet mocht veronderstellen dat haar man (en boekhouder) alles met haar deelt als het gaat om grote transacties die op naam van haar winkel worden gedaan? De vraag stellen is hem beantwoorden.

Voorts rept zij in de email met geen woord over veel grotere bedragen (vorderingen 1 en 6, totaal 51.000 euro) die zij op haar rekeningen heeft ontvangen. Deze vorderingen niet benoemen betekent natuurlijk niet dat ze er niet zijn.

Als mevrouw Mauritz er ‘pas weken na de overboekingen’ erachter kwam, dan praten we dus niet  over maanden, laat staan een half jaar. Dan wist zij er dus van.  Als zij het had geweten dan had ze geen toestemming gegeven?  Waarom heeft ze dan nooit gezegd: Hans, ik wil dit niet, stort die gelden even terug, zeker nu Wim daarom vraagt! Hier blijkt uit haar email niets van.

Er blijkt allerminst een ‘huwelijkscrisis’ uit deze email. Er blijkt een eensgezinde samenspanning om Dankbaar van zijn geld te beroven dat hij in goed vertrouwen bij het koppel heeft geparkeerd. De email geeft eerder een inzicht in de moraliteit van het echtpaar alsmede hoe zij met schuldverplichtingen omgaan.  Mauritz heeft mij veelvuldig en met trots verteld dat er bij hem nooit iets te halen valt omdat hij al zijn activa, inclusief zijn auto, op naam van zijn vrouw heeft gezet. Blijkbaar heeft hij ruime ervaring met crediteuren die schulden proberen te innen. Bij deze schulden heeft hij dan wel de fout gemaakt om een groot deel van de gelden op naam van zijn vrouw te ontvangen.

19. Mauritz concludeert met klem dat gedaagde sub 2, Mevrouw G. Mauritz-Kuijs, slechts aangesproken kan worden ter zake het in de dagvaarding gestelde waarbij zij als blijkt uit de producties van eiser e.e.a. zelf bevestigt. Mauritz als wel Geja Mauritz verzoekt u edelachtbare dit toe te wijzen.Ad 19. Deze alinea is voor mij onbegrijpelijke abracadabra. Wat vraagt Mauritz de rechtbank toe te wijzen?
20. Verweer tegen Inleiding en Feiten’ van de dagvaarding en de geclaimde vorderingen per vordering. Onder punt 2 stelt Dankbaar dat er sprake is van een geldlening. Zulks is niet het geval zoals ook in de inleiding van deze CvA hierboven is aangegeven. Bovendien bestaan vermeende vorderingen als genoemd niet als lening doch betalingen voor geleverde diensten dan wel investeringen (Poot, Borsboom etc) in gezamenlijke projecten tussen Dankbaar en Mauritz. Terugstortingsverzoeken van Dankbaar zijn eerst dan gedaan na de zoveelste clash tussen beiden terwijl er een harde afspraak lag dat geldstromen van Mauritz naar Dankbaar eerst dan zouden plaatsvinden naar afronding van de bij Dankbaar bekende Poot-deal. Dit is door Mauritz meerdere malen per mail aan Dankbaar in herinnering gebracht. Meer daarover hier onder. De vraag rijst ook hoe de ‘overeenkomsten’ ontbonden zouden moeten worden daar waar er geen feitelijke overeenkomsten bestaan.

Ad 20. Mauritz stelt hier dat onder punt 2 (van de dagvaarding) geen sprake is van een geldlening. Hij  doelt hier op de leningsovereenkomst die door hem is opgesteld (vordering 5) en door zijn vrouw Geja Mauritz-Kuijs is getekend (productie 9 bij de dagvaarding). Deze leningsovereenkomst spreekt voor zich. Een lening die uiterlijk 1 februari 2018 zou worden terugbetaald, hetgeen niet is gebeurd. Hoe Mauritz nu wil aantonen dat het hier niet om een ‘overeenkomst van geldlening’ gaat (de titel van het door hem opgestelde stuk) is niet te begrijpen. Ook is het niet waar dat ik geld terugvroeg omdat er clash was geweest. Zoals eerder gezegd was er geen onenigheid sinds de overboekingen van mijn geld in juni 2018. Er ontstond pas een clash toen duidelijk werd dat Mauritz mijn geld niet wilde terugbetalen en mij aan het lijntje had gehouden  met leugens.

Dan beweert Mauritz dat andere overeenkomsten geen leningen zijn maar betalingen voor geleverde diensten, dan wel investeringen in ‘gezamenlijke projecten’ . Hij noemt specifiek als projecten ‘Poot, Borsboom, etc’. An sich is het juist dat de projecten Poot en Borsboom geen leningen waren, maar hij vergeet te zeggen dat hij helemaal geen klap heeft gedaan om deze ‘investeringen’ tot een goed einde te brengen. Het boek van Borsboom heeft hij nooit uitgebracht en de zogeheten Poot deal heeft hij helemaal niet aan gewerkt, maar mij twee jaar lang voorgelogen dat deze anderhalf miljoen euro zou opleveren. Waar het om gaat is dat hij bedragen heeft geronseld voor investeringen, waar hij geen inspanning voor heeft geleverd, laat staan resultaten heeft geboekt. Het gaat hier dus om investeringen in gebakken lucht. Ook dit was pure oplichting.

Waar hij durft te beweren dat sommige gelden een betaling waren voor geleverde diensten, doelt hij ongetwijfeld op vordering 4 uit de dagvaarding. Een bedrag van 21000 euro dat hem is overgemaakt naar aanleiding van een factuur voor te leveren diensten . Ik citeer uit de dagvaarding:

Het overmaken van het bedrag door Dankbaar betrof eveneens het in overleg tussen Hans Mauritz en Dankbaar in bewaring geven van deze gelden. Als reeds aangegeven: De wijze waarop (rekeningnummer en omschrijving bij de overmaking) was door Hans Mauritz bedacht. Het in bewaring geven was voor onbepaalde tijd, derhalve tot wederopvragen van deze gelden door Dankbaar.

Anders gezegd: Ook deze 21.000 euro was puur een overboeking voor het tijdelijk in bewaring geven van gelden, die teruggestort zouden worden zodra ik hierom zou vragen. De factuur, die ik bijvoeg als productie 6, is door Mauritz bedacht en spreekt ook over ‘bevoorschotting’ in plaats van ‘geleverde diensten’.  Als hij nu wil stellen dat het een echte factuur zou zijn voor ‘diensten’ die daadwerkelijk zijn geleverd, zegt dat alles over hoe de man in elkaar steekt. Een groter misbruik van vertrouwen is nauwelijks denkbaar.