De hamvraag over Faek

Geplaatst op 27 augustus 2022 door Wim Dankbaar

Als Faek geen getuige is geweest van de moord op Marianne Vaatstra of hij heeft geen enkele daderkennis, waarom mag hij dan niet getuigen voor de rechter? Dit is de meest relevante vraag die je kunt stellen in deze zaak. Waarom is een getuigenverhoor van Faek al minstens vijf keer afgewezen door diverse rechters? Wat is het probleem als Faek inderdaad niets weet over de moord? Dit zou toch juist in zijn belang zijn? Hij heeft immers zoveel last van mijn “smadelijke” publicaties? Geeft dit niet de indruk dat ook de rechterlijke macht bepaalde misdrijven van justitie en de ware toedracht van deze moord onder het tapijt wil houden? https://rechtiskrom.wordpress.com/2022/08/20/waarom-mag-faek-niet-getuigen/

Afgeleide vragen zijn: Waar is de rechtsbescherming voor Faek? Waarom word ik niet vervolgd voor mijn onware, smadelijke beweringen? Waarom heeft het OM zijn aangifte tegen mij geseponeerd? Met het belachelijke excuus dat ik al eerder voor een soortgelijk delict veroordeeld ben? Dat heet dan recidive en is doorgaans juist een sterkere reden om te vervolgen. Tegen een veroordeelde moordenaar die opnieuw een moord pleegt, wordt toch ook niet gezegd: U bent al veroordeeld voor een moord, dus we zullen u niet vervolgen voor deze nieuwe moord? Dat komt bijna neer op: Blijft u rustig verder moorden! Maakt u rustig meer slachtoffers! 

Het OM zegt dus in feite: Blijft u Faek rustig verder betichten van betrokkenheid of daderkennis bij deze moord. Wij zullen u daar niet voor aanpakken! Ook al is Faek een slachtoffer van uw kwalijke gedrag! Blijft u rustig doorgaan met het leven van Faek te verwoesten! Van ons krijgt hij geen rechtsbescherming tegen u! Hij heeft tenslotte ook geen bezwaar gemaakt tegen ons sepot! Dus laat hem maar lekker in zijn sop gaar koken.   

Vindt u dit niet zot? Of snapt u het wel? Hoe heftig zou u het vinden als u lichtvaardig en onterecht wordt beschuldigd van betrokkenheid bij een moord? Wie kan mij uitleggen wat hier aan de hand is?  
 

Over Wim Dankbaar

researcher/publicist/ondernemer
Dit bericht werd geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink .

3 reacties op De hamvraag over Faek

  1. Wim Dankbaar zegt:
    27 augustus 2022 om 12:57

    Peter van Koppen: ‘In de opleiding tot rechter is er onvoldoende aandacht voor waarheidsvinding’.Beeld Judith Jockel

    Het lijkt er sterk op dat Rob B. onterecht is veroordeeld voor de dood van zijn vriendin in de zogeheten flatmoord. Deze week vroeg het Openbaar Ministerie om vrijspraak. Het project Gerede Twijfel van de bekende rechtspsycholoog Peter van Koppen speelde daar een grote rol in.
    Marco Visser27 augustus 2022, 01:00
    Het duurde even voordat emeritus hoogleraar rechtspsychologie Peter van Koppen de deur van zijn woning in Haarlem opendeed. “Je dacht zeker: nu is die vent nog eens niet thuis ook.” Dat dacht deze verslaggever niet. Er was namelijk al gestommel vanachter de voordeur te horen. Dan zijn er twee scenario’s mogelijk. Ofwel: die vent is thuis en doet zo open, of hij is thuis en verstopt zich achter een kastje.
    Het gaat om het meest aannemelijke scenario, zegt de 69-jarige Van Koppen aan zijn eettafel. Dan heeft hij het uiteraard niet over zijn voordeur, maar over moordzaken zoals de Rosmalense flatmoord, die waarschijnlijk een flatzelfmoord is. Deze week kwam de zaak opnieuw voor de rechter. Het OM vroeg om vrijspraak voor verdachte Rob B., die van 2008 tot 2017 in een tbs-kliniek zat omdat hij de hals van zijn vriendin Regie zou hebben doorgesneden. B. heeft dat altijd ontkend, en onderzoek van project Gerede Twijfel laat zien dat hij onterecht is veroordeeld.
    Gerede Twijfel bestaat uit wisselende groepen rechtenstudenten van de Vrije Universiteit in Amsterdam en de Universiteit in Maastricht die samen met zeven medewerkers zaken diepgaand analyseren. Van Koppen had de leiding over het project toen Gerede Twijfel de flatmoord onderzocht. “Het gaat niet om onschuldig of schuldig”, zegt hij. “Wat is het meest aannemelijke scenario, dat is de vraag die wij willen beantwoorden.”
    Bij de meeste zaken is dat helder. “Pietje overvalt de snackbar, getuigen zien dat, en even later houdt de politie hem aan met de buit en een pistool onder zijn riem”, geeft Van Koppen als voorbeeld. Dan is denken in scenario’s zo belangrijk niet. Maar er zijn ook zaken waarbij een schizofrene vrouw de dood vindt doordat haar hals is doorgesneden en haar eveneens schizofrene vriend een paar bloedspetters op zijn broekspijp heeft. Dat gebeurde bij de Rosmalense flat(zelf)moord.
    “In die zaak is een aantal dingen misgegaan”, zegt Van Koppen. “De veroordeelde, Rob B., was aan het fietsen terwijl zijn vriendin Regie overleed. Ze waren allebei schizofreen, kenden elkaar uit de inrichting en woonden samen. Rob maakte een rare tocht met zijn fiets, langs de bisschop en kerken. Dat deed hij zo langzaam dat hij bijna omviel, zeiden getuigen. Rob slikte namelijk medicijnen waardoor hij langzaam bewoog. De politie fietste dat stuk ook en concludeerde dat je snel klaar was met zijn rondje. Zij wel, maar Rob niet. Daar ging zijn alibi.
    “Daarnaast waren er deskundigen die onzin vertelden en was er een knullige reconstructie van de politie. Rob B. had alleen kleine druppels bloed op zijn broekspijp. Hoe kan dat als je iemands halsslagader hebt doorgesneden? De politie plakte bij een etalagepop een spons bloed om de hals. Daar sneden ze in, gehuld in maanpakken om zelf niet onder het bloed te komen. Ze waren net zo lang bezig totdat ze een idiote manier hadden gevonden om bijna geen bloed op hun kleding te krijgen. Dat is geen serieus experiment. Dat is kijken hoe je iemand kunt veroordelen. Maar de deskundige zei dat het mogelijk was.
    “Dan had je nog het likkende hondje, dat overal bloed verspreidde. B. zegt zelf dat hij bij thuiskomst waarschijnlijk door het bloed is gelopen.
    “Vervolgens het verhaal over de snee. In Engeland hebben ze een soort murder database. Daarin zou te zien zijn dat bij moord de snee in de nek altijd recht is en bij zelfmoord schuin. Regie had een rechte snee, dus moord. Maar die conclusie slaat nergens op. In die database zitten foto’s van alleen moorden en slechts drie zelfmoorden. Die database is daarmee helemaal niet geschikt om een analyse te maken. Onderzoek van mijn studenten laat ook zien dat er niet zoiets is als een schuine snee bij zelfmoord en een rechte bij moord. Maar uiteindelijk is Rob B. dus wel op dat soort bevindingen veroordeeld.”
    Rob B. is niet de eerste die onschuldig is en toch is veroordeeld. Wat is nu de grote gemene deler van alle zaken waarin dit gebeurt?
    “Als je een rode draad zoekt, die is er niet. Er zijn zaken waar op een onverstandige manier met bewijs is omgegaan en waaraan verkeerde conclusies zijn verbonden. We zien wel een paar mechanismen terugkomen. Eén mechanisme is: het bewijs past bij de schuld van de verdachte. Maar daar gaat het niet om. De vraag is: maakt het bewijs onderscheid tussen zijn schuld en onschuld. Of tussen het ene of andere scenario.
    “Ander mechanisme: als iemand voor de rechter staat voor een ernstig misdrijf, dan heerst het gevoel: iemand moet hier schuldig zijn. De enige die dat op zijn hoofd kan krijgen, is de verdachte. Dus het feit dat er een ernstig misdrijf is gepleegd, is op zich al een factor die de kans groter maakt dat een verdachte wordt veroordeeld.”
    U heeft het boek ‘De fietser op de hei’ geschreven over de moord op Nicky Verstappen. Ook een zaak die om een veroordeling schreeuwt en waarin u zeer kritisch bent over het optreden van de rechter en OM.
    “Rechters zijn gevoelig voor de noden van het Openbaar Ministerie en de politie. Dat is zorgelijk. Dan schuiven rechters dingen onder tafel. Dat gebeurt ook bij Jos B. Zijn DNA is onrechtmatig verkregen. Het is namelijk niet verzameld in het kader van zijn strafzaak, maar in het kader van zijn vermissing. Dat kun je niet zomaar in de strafzaak tegen hem gebruiken. De rechter zegt: het belang van de verdachte wordt hiermee niet geschaad. Maar als de rechter beslist dat het DNA onrechtmatig verkregen bewijs is, stort die zaak in elkaar. Het belang van de verdachte wordt dus wel geschaad.”
    Je kunt ook denken: wat maakt het uit hoe dat bewijs is verkregen. Het is bewijs dat hij het heeft gedaan.
    “Heb je mijn boek gelezen? De kans is groot dat hij het niet heeft gedaan. Of beter: de kans dat hij het niet heeft gedaan, is groter dan dat hij het wel heeft gedaan.”
    Jos B. is onschuldig?
    “Dat zeg ik niet. Ik zeg: er zijn scenario’s waarin hij het niet heeft gedaan. Die zijn aannemelijker dan die van het OM. De rechter en het OM hebben zich over belangrijke delen van bewijs niet druk gemaakt. Namelijk, hoe is hij aan die jongen gekomen? Daar hebben wij een analyse van gemaakt door alle verklaringen van de getuigen die op het kamp aanwezig waren minutieus te analyseren. Conclusie: er is geen enkele serieuze manier denkbaar waarop hij die jongen gepakt kan hebben. Dat komt nergens terug, niet in het requisitoir, niet in het vonnis. Als je naar het DNA-bewijs kijkt, dan ondersteunt dat ook B.’s verhaal. Het verhaal dat hij Verstappen heeft gevonden.”
    Dan is zijn veroordeling dus in uw ogen ook een rechterlijke dwaling.
    “Je maakt nu veel te grote stappen. Als de rechter bereid is om met flinterdun bewijs iemand te veroordelen, dan is dat onverstandig. Nu loopt die zaak nog in cassatie. Of er iets aan de uitspraak verandert? Geen idee. De onrechtmatigheid van het DNA-bewijs zal daar ongetwijfeld aan de orde komen.”
    Los van de rechtmatigheid, DNA is toch een smoking gun, een onweerlegbaar bewijs?
    “Nee, dat is het niet. Als mijn vrouw is vermoord en mijn DNA wordt daar gevonden, is dat logisch. Ik ben met een zaak bezig geweest van een vrouw die werd gedood in haar huis. Op de secretaire vindt de politie bloedspetters. Deskundigen gingen er vanuit dat de bloedspetters daar door het misdrijf zijn gekomen. Maar mevrouw had suikerziekte, prikte zichzelf en voerde gegevens in op de computer die op haar secretaire stond. Je kunt niet uitsluiten dat het bloed daarom daar terecht is gekomen. De vraag is altijd: wat betekent het als je DNA of ander bewijsmateriaal op de plaats delict vindt?
    “Het gaat niet vaak mis. De meeste zaken lopen prima. Maar bij een kleine categorie zaken heb je bewijsproblemen en moet je serieuze analyses maken. Dat doen rechters niet. Qua bewijs zijn het goedwillende amateurs. In de opleiding tot rechter is er onvoldoende aandacht voor waarheidsvinding.”
    Toch een essentieel onderdeel van het vak, lijkt me.
    “In het strafrecht wel, in civiel recht minder en in bestuursrecht vindt men feiten niet zo interessant. Het speelt natuurlijk alleen bij problematische zaken. Tegen mijn studenten zeg ik altijd: stel dat ik nu mijn huisarts vervang, dan zou ik voor 99 procent hetzelfde doen. Neemt u een pilletje, kijk het nog even aan. Maar voor die gevallen zit zij er niet. Het gaat om die ene patiënt bij wie je zegt: ik vertrouw het niet. Gaat u maar even naar het ziekenhuis. Oftewel: het gaat erom dat je uit een brij van zaken die paar casussen vist waarmee problemen zijn. Dat doen rechters niet. En dan gaat het weleens mis.”
    Zijn er zaken waarbij mensen levenslang hebben gekregen terwijl het bewijs volgens u te mager is?
    “Ik ken er drie die we hebben onderzocht. De eerste is Louis Hagemann (in 2005 veroordeeld tot levenslang, red.). De zaak draait om de dood van een vrouw met drie kinderen die een losbandig leven leidde. Ze is om het leven gebracht, net als twee van haar kinderen. De derde stond in de box en heeft twee dagen staan huilen voordat ze werd gevonden.
    “Louis Hagemann was een van de mannen die weleens bij haar langskwam. Er waren nog twee mannen, maar van meet af aan dacht men: Louis Hagemann heeft het gedaan. Hij is namelijk een gewelddadige hell’s an¬gel. Hij is veroordeeld op basis van vier getuigenverklaringen die alle vier erg zwak zijn. De scenario’s dat een van de twee andere mannen het gedaan heeft, zijn nooit serieus onderzocht. Ik denk dus dat deze man onterecht een levenslange straf uitzit.
    “De tweede is Joseph Mpambara, veroordeeld voor oorlogsmisdaden in Rwanda in 1994 (veroordeling in 2008, red.). Hij was Nederlander geworden en veroordeeld door een Nederlandse rechter. De getuigen in deze zaak zijn verhoord door de Nederlandse rechter-commissaris. Maar de getuigen zijn gekocht. Iemand betaalt ze, neemt ze mee en dan leggen ze een verklaring af. Ik denk dat ook Mpambara onterecht zit.
    “De derde is Olaf Hamers (veroordeeld in 2005, red.). Hij kocht een auto bij autohandelaar Jo Zwakhalen in Sittard. Nadat hij de auto had gekocht en in het kantoor de sleutels kreeg, wilde hij even plassen. Zwakhalen wees hem het toilet, in zijn huis aan de overkant. Hamers zegt dat hij wegliep, een man tegenkwam, schoten hoorde en toen snel is weggereden.
    “Zwakhalen werd doodgeschoten, net als zijn vrouw. Kleindochter Audrey kreeg een kogel in haar hoofd, maar overleefde. Een vriendje van Audrey bleef ongedeerd en zag een man het huis uitrennen: Olaf Hamers. Volgens het OM kon de moordenaar niet op een andere manier het pand zijn ontvlucht dan door de voordeur. Dat is onzin. Aan de achterkant was een hekje waar je zo overheen klom. Audrey verklaarde dat Hamers heeft geschoten, maar zij heeft amnesie. Zij vertelt wat haar familie haar ingeeft. Deze moord heeft alles van een afrekening in het criminele circuit. Olaf Hamers is een kleine boef, geen huurmoordenaar. Grote kans dat hij het niet heeft gedaan.”
    Over Peter van Koppen
    Peter van Koppen geeft leiding aan het project Gerede Twijfel. Als emeritus hoogleraar rechtspsychologie is hij verbonden aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en de Universiteit Maastricht. Hij verschijnt geregeld in rechtszalen als getuige-deskundige. Hij schreef zo’n veertig boeken, onder meer over de Schiedammer Parkmoord, de moord op Nicky Verstappen en de Rosmalense flatmoord.

    Like

    Beantwoorden
  2. hansholtrop zegt:
    29 augustus 2022 om 06:33

    Officieren van Justitie worden rechters. Dus : Eén hele grote kliek. O.M. en rechterlijke macht zijn één systeem. Niks scheiding der machten. Hele systeem is door en door verrot.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  3. Christian zegt:
    31 augustus 2022 om 16:34

    Voor de rechterlijke macht is haar gouvernementele taak ( landsbescherming ) belangrijker dan waarheidsvinding. Dat is dus een ingebakken corrupt mechanisme. Verder zijn het allemaal alfa’s ( bewezen niet logisch te kunnen denken ) en uit onderzoek blijkt 80% D66 te stemmen. Dat zijn endemisch karakterloze zielen (volks gezegd: lizard people). De rechtspraak beschouw ik hier als corrupt en inferieur.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s