Concept aangifte tegen Hans en Geja Mauritz

Aangifte

Bij deze doe ik, Willem Jan Dankbaar, geboren te  Groningen op 13 november 1961, thans  wonende  aan de Florijn 1 2353 TC in Leiderdorp, aangifte tegen Johannes Mauritz,  geboren op 16 april 1957  te Opheusden, gemeente Kesteren thans Over Betuwe, thans wonende aan de Paul van Ostayenstraat 36 te 5103 PS in Dongen en Geja Mauritz,  geboren op 11 maart 1960 te Wieringen thans wonende aan de Paul van Ostayenstraat 36 te 5103 PS in Dongen.

Ik doe aangifte van een reeks van strafbare feiten, te weten het doen van een valse aangifte, oplichting, bedrog, verduistering, laster, valsheid in geschrifte en contractbreuk.

Voorgeschiedenis

Mijn geschiedenis met Hans Mauritz dateert van september 2013 toen hij mij per email benaderde vanwege een gemeenschappelijke interesse in de moordzaak Marianne Vaatstra, waarover ik sinds 2010 publiceer op mijn website http://www.rechtiskrom.wordpress.com. Met betrekking tot deze zaak zijn wij beiden overtuigd dat het een doofpotaffaire annex gerechtelijke dwaling is. Enige tijd na de eerste kennismaking ontstond het plan om daar gezamenlijk een boek over te schrijven, waarbij Mauritz het boek zou uitgeven via zijn éénmanszaak Novio Media Uitgevers. Via een mondelinge overeenkomst werd afgesproken dat Dankbaar en Mauritz ieder een netto royalty van 5 euro per verkocht boek zouden krijgen. Omdat destijds Dankbaar nog vermogend was, werd afgesproken dat het grootste deel van de voorfinanciering door Dankbaar zou worden gedaan.

Het boek is in mei 2014 verschenen, nadat Dankbaar en Mauritz aanvullend onderzoek hadden gedaan. Onder meer zijn een aantal cruciale getuigen benaderd die verklaren over een andere toedracht van de moord dan de officiële oplossing zoals die door Justitie is gepresenteerd met Jasper Steringa als de dader. Achteraf is Dankbaar erg dom geweest om het benaderen van deze getuigen vooral aan Mauritz over te laten, want veel van wat Mauritz beweerde bleek naderhand niet waar of twijfelachtig te zijn. Vanwege het partnerschap met Mauritz was het echter logisch dat Dankbaar Mauritz vertrouwde op zijn woord. Zo stelde hij dat hij de getuigenverklaringen bij notarissen had laten deponeren als zogeheten “kluisverklaringen”.  Dit bleek later echter niet het geval. Omdat dit wel als zodanig in het boek werd gesteld, waar ook Dankbaar’s naam als co-auteur op stond, heeft Dankbaar in het najaar van 2014 afstand genomen van Mauritz, ook via publicaties op zijn website.

De reden dat ik nu pas aangifte doe is meervoudig. Ik ben tot nu toe terughoudend geweest omdat ik veronderstelde dat de politie dit soort zaken niet gezwind ter hand zou nemen. In mijn optiek richt de politie zich eerder op zware criminaliteit en bestrijding van criminele en terroristische organisaties. Aan de andere kant is het aantal oplichtingen de laatste jaren zover opgelopen, dat ik om die reden nu wel aangifte wil doen. De druppel die de emmer deed overlopen is echter het feit dat Mauritz op 17 januari 2021 aangifte tegen mij heeft gedaan. Deze aangifte (produktie 1) is vals en staat bol van de onwaarheden. Ik had nooit verwacht dat de politie deze aangifte ook maar enigszins serieus zou nemen, maar ik wilde dat wel omdat dit voor mij een kans zou betekenen om zijn strapatsen voor de strafrechter duidelijk te maken. Ik heb daarom diverse malen met de politie gebeld om te vragen of ik gehoord zou worden. Men vertelde mij dat dat niet gezegd kon worden en tevens dat als het al maanden geleden was, ik waarschijnlijk niets zou horen. Tot mijn verbazing werd ik begin juni toch gebeld met een uitnodiging om gehoord te worden. Aanvankelijk stemde ik daarmee in, maar na een paar dagen bedacht ik mij dat als ik mijn kant van het verhaal zou vertellen, de zaak geseponeerd zou worden, waarmee het dus niet voor de rechter zou komen. Ik heb daarom de agent geïnformeerd dat ik gebruik zou maken van mijn zwijgrecht, met het verzoek om het voor de rechter te brengen. De agent informeerde mij dat hij mij dan kon laten ophalen door de politie. Ik antwoordde dat dat weinig zin had omdat ik dan ook gebruik zou maken van zwijgrecht. Tot mijn ergernis werd ik op 28 juni om 6:00 uur opgehaald door de politie om gehoord te worden op het hoofdbureau te Leiden. Ik heb daardoor 5 uur lang in een politiecelletje moeten zitten in afwachting van dat verhoor. Dit heeft mijn ergernis over de aangifte van Mauritz nog doen toenemen. Uiteindelijk heb ik in overleg met mijn advocaat toch besloten om mijn kant van het verhaal te vertellen. Gezien deze gang van zaken ben ik nu nog meer vastbesloten om aangifte tegen Mauritz en zijn vrouw te doen, ook omdat ik niet verwacht dat de zaak anders voor de rechter komt. Bovendien redeneer ik dat als de politie de aangifte van Mauritz kennelijk serieus genoeg nam om mij op te halen, zij mijn aangifte ook zeker serieus zullen moeten behandelen.       

Oplichting

De eerste oplichting dateert uit 2014. Zoals gezegd zou ik de voorfinanciering van het boek doen. Ik heb eerst 3950 euro betaald voor de eerste boeken om gedrukt te worden. Ik zou immers 5 euro per boek krijgen. Deze eerste boeken waren snel uitverkocht.

De bijdragen van Dankbaar als becijferd door Hans Mauritz bedroegen een voorschot door Hans Mauritz voorgerekend op 80% van de drukkosten van 25.000 exemplaren (inclusief een gestelde eigen input van € 12.000 door Hans Mauritz zelf). Dus het afdekken van de drukkosten voor 20.000 exemplaren. Dankbaar betwist dat deze gestelde 20.000 exemplaren ooit zijn gedrukt en aldus zijn ook de beweerde te maken drukkosten niet gemaakt, en dient Hans Mauritz deze terug te betalen.

Ter illustratie: Hans Mauritz verwoorde de te maken drukkosten en door Dankbaar via Hans Mauritz daartoe te betalen als volgt:

Van: J. Hans Mauritz – Kantoor Thuis [mailto:HansMauritz@Home.nl]

Verzonden: dinsdag 29 april 2014 12:17

Aan: Wim Dankbaar

Onderwerp: Exact > Re: Overboeking

Wim,

Het precieze bedrag is 20.300,-

De kosten zijn 50.250,- en de aanbetaling ervan 40.200,- Daarop is 8 mille (7.900,-) betaald. Te weten 3.950,- door jou en 3.950,- door mij. Dat gaat dus nu van de huidige aanbetaling af.

Resteert: 32.300,- Ik kan 12 mille meedoen, nu, dus resteert precies 20.300,- voor jou.

Zie overzicht dat ik je gisteren stuurde. Berekening – en dus ook de aanbetaling a 80% – is gebaseerd op 25.000 exemplaren a 2,01 euro. Dat wordt nadien teruggerekend naar 1.94 omdat ik (vanmiddag teken voor 40.000 exemplaren minimaal.

Het precieze bedrag is dus 20.300,-

Het rekeningnummer is IBAN: NL31 INGB 0001 9859 25 t.n.v Mauritz (Dat rekeningnummer had/heb je al van de betaling zoals je die hebt gedaan rond 29 of 30 november 2013).

Als je het niet voor elf uur gedaan hebt is het misschien beter om het vanmiddag via een spoedoverboeking te doen.

Lammert de Bruin belde net: “Jullie hebben goud in de handen”. Heeft al één notaris gebeld…. Mailt me wat hij wil met Steringa’s. Moet dat voor hem ‘masseren’ Ze hebben bij Eén vandaag alles al op de rails staan. Moet eventueel nog ‘iets bij’ met Ali en Jacob’, zegt Lammert. En ze denken nog na over wat met ons te doen (studiogesprek of opnames vooraf)

Hans

De 25.000 boeken waar ik dus 20.300 euro voor heb betaald heeft Mauritz nimmer laten drukken. Hij heeft mij dus een groot bedrag laten betalen voor een dienst die hij niet geleverd heeft. Anders gezegd hij heeft mij lucht verkocht. Van de boeken die wel verkocht zijn heb ik nooit mijn 5 euro gezien. Hij beweerde dat er 10.000 waren verkocht. Dus 50.000 euro aan beloofde inkomsten heeft hij ook nooit uitbetaald. Het gaat alleen al bij dit bedrog om een bedrag van ongeveer 75.000 euro aan geleden schade. 25 mille aan een loze investering voor boeken die nooit gedrukt zijn en 50 mille aan gederfde inkomsten.

In 2018 ben ik nog een keer door Mauritz opgelicht. Om bepaalde redenen was ik weer on speaking terms met hem geraakt. Dit had te maken met zijn verhaal dat hij samenwerkte met een TV produktiemaatschappij in Hilversum die een grootscheepse documentairereeks  zou maken over de zaak Vaatstra. Hij heeft de naam van deze maatschappij echter nooit genoemd omdat hij beweerde een geheimhoudingsovereenkomst te hebben getekend. Hij hield mij steeds voor dat hij me tezijnertijd aan dit bedrijf zou introduceren, maar uiteindelijk is dit nooit gebeurd. Uiteindelijk is het hele project gecanceld, zo vertelde hij, omdat “Hilversum” koude voeten kreeg nadat advocaat Y. Moszkowicz gedreigd had met een kort geding om de uitzendingen te verbieden. Achteraf denk ik dat hij het hele verhaal uit zijn duim heeft gezogen, maar destijds was het verhaal zo geloofwaardig en gedetailleerd dat ik hem, wellicht dom genoeg, weer vertrouwde. Overigens houdt Mauritz nu nog steeds vol dat hij niets heeft verzonnen of gelogen.

Ik heb Mauritz toen in mei 2018 grote sommen geld ter waarde van 100.000 euro in bewaring gegeven, met dien verstande dat hij deze terug zou storten zodra ik daarom vroeg. Dit was omdat advocaat Y. Moszkowicz wederom beslag dreigde te leggen op mijn bankrekening. Mauritz adviseerde mij om mijn resterende geld bij derden te stallen. Dat heb ik dus gedaan, onder meer bij hem, maar toen ik het drie maanden later terug vroeg, stortte hij het niet terug.  Hij had allerlei smoezen, onder meer dat de fiscus beslag op zijn rekeningen had gelegd. Uiteindelijk ben ik 2019 een bodemprocedure tegen hem en zijn vrouw begonnen om de rechter te laten beslissen dat hij het geld moest terugbetalen. Dat heb ik glansrijk gewonnen. Het vonnis voeg ik bij als produktie 2. Maar die uitspraak betekende helaas niet dat Mauritz het geld terugbetaalde.  Hij beweerde het geld niet meer te hebben. Toen heb ik in een nieuwe procedure zijn faillissement aangevraagd en later dat van zijn vrouw, omdat de meeste bedragen naar haar rekening waren overgemaakt. Beide faillissementen heb ik verkregen van de rechter. Ik sluit de vonnissen bij als produktie 3 en 4.

Alle bedragen die Mauritz van mij verduisterd heeft staan gedocumenteerd in de dagvaarding die ik bijsluit als produktie. Alle bewijsstukken staan in de lijst met produkties  (produktie 5).   

Valsheid in geschrifte

In 2016 kwam ik weer on speaking terms met Mauritz na een bemiddelingspoging van een gemeenschappelijke vriendin, Klaske Ferwerda. Mauritz had haar de zogenaamde kluisverklaringen laten zien en die zagen er volgens haar zeer authentiek uit. Op de vraag of Mauritz die ook aan mij wilde tonen, maakten wij een afspraak in Hotel Vianen (halverwege onze woonplaatsen Dongen en Overveen). Aldaar bleek het niet om kluisverklaringen te gaan maar om “conceptverklaringen” die destijds bedoeld waren om bij notarissen als kluisverklaringen te worden gedeponeerd. Onder deze conceptkluisverklaringen stonden echter wel handtekeningen van de betreffende verklaarders. Hij had deze conceptverklaringen dan alsnog laten deponeren in een zogenaamde akte van depot bij een bevriende notaris Bart de Graaf te Dongen. Deze akte van depot voeg ik bij als produktie 6.

Destijds vond ik het stuk er nogal indrukwekkend uitzien, vooral vanwege de handtekeningen onder de verklaringen.  Hij heeft dit stuk aan mij verkocht voor 4000 euro, maar dat moest ik niet zien als  de verkooprijs voor deze akte, maar meer als een soort schadevergoeding voor de “smaad en laster” die ik hem had aangedaan. Mijn betaling staat gedocumenteerd in de produktielijst van produktie 5. Lang verhaal kort, ik ben er weer ingestonken, want achteraf bleek dat dit ook weer valsheid in geschrifte was. Ten eerste ontkende Faek Mustafa, één van de verklaarders, in een rechtszitting op 15 augustus 2017 dat het zijn handtekening was. Zijn suggestie was dus dat Mauritz zelf deze conceptverklaring heeft vervalst, inclusief zijn handtekening. Ten tweede bleek dat de bewering in de akte dat de verklaringen bij een notaris te Rotterdam en een notaris te Haarlem gedeponeerd waren ook niet waar was.  Ik zette toen al vraagtekens bij het feit dat de deze notarissen niet met naam en adres genoemd werden, maar Mauritz verzekerde mij dat hun identiteit bij hem wel bekend was. Op mijn vraag of hun identiteit ook bij notaris de Graaf bekend was, antwoordde Mauritz bevestigend. Verder had ik destijds geen reden om aan de authenticiteit van de verklaringen en met name de handtekeningen te twijfelen, dus heb ik toen 4000 euro betaald voor de verklaringen om deze in een rechtszaak als bewijstukken te kunnen gebruiken. Het feit dat Mauritz ze bij een notaris (Bart de Graaf) had gedeponeerd droeg ook bij aan de geloofwaardigheid.

Na enige tijd kreeg ik toch weer twijfels over het waarheidsgehalte van deze akte. Ik heb toen notaris de Graaf gebeld met de vraag of het klopt dat hij bekend is met de namen van de niet met name genoemde notarissen, zoals Mauritz mij had verzekerd. De Graaf antwoordde dat dit niet het geval was. Hij zei verder dat hij gewoon gedaan had wat Mauritz hem had gevraagd, een akte van depot opmaken en dat hij zich niet hoeft af te vragen of de inhoud de waarheid is. Hij zie letterlijk: Dat kan ook de grootste onzin zijn”. Toen wist ik dus dat Mauritz tegen mij had gelogen en mij in feite een vals document had verkocht, althans een akte waarin dingen worden beweerd in strijd met de waarheid. Later heeft Mauritz zelf ook erkend dat de originele verklaringen NIET bij notarissen te Rotterdam en Haarlem zijn gedeponeerd. Hij zei toen dat dit wel de bedoeling was geweest, maar uiteindelijk niet is gebeurd. Hij wist dus dat hij in de akte een onware bewering heeft laten opnemen, en dat straalt natuurlijk ook af op het waarheidsgehalte van de rest van de akte. Hoe dan ook is hier sprake van valsheid in geschrifte, waar ik de dupe van ben geworden.

Smaad en laster

Mauritz verwijt mij smaad en laster, maar dat ontken ik ten stelligste. Alles wat ik over hem heb geschreven op mijn website is naar mijn overtuiging de feitelijke waarheid, die ik in het algemeen belang en ter mijner verdediging heb gepubliceerd. Mauritz kan ook nergens specificeren wat er niet klopt aan mijn publicaties. Anders gezegd onderbouwt hij nergens wat er smaad of laster zou zijn. Omgekeerd heeft hij zich wel schuldig gemaakt aan smaad en laster jegens mij. In 2016 begon hij speciaal een website om mij en een aantal medestanders te besmeuren en in hun goede naam aan te tasten. Deze website www.dankbaardraaitdoor.nl is vrij snel door de provider uit de lucht gehaald na klachten van mij en andere betrokkenen die op die site belasterd werden. Ik heb van de hoofdpagina nog wel een printscreen die ik bijvoeg als produktie 7. Men ziet op die pagina rechtsboven dat hij toen ook een uiterst private emailwisseling met mijn ex vrouw heeft gepubliceerd, die ik hem ooit in vertrouwen had gestuurd toen ik hem nog als vriend en partner beschouwde. Los van het feit dat deze correspondentie en mijn privéleven niets met onze (zakelijke) conflicten te maken had, is het ook schending van het briefgeheim. Zo’n privé correspondentie hoort uiteraard niet in de openbaarheid, laat staan op het internet. Het geeft in elk geval een indruk hoe laag deze man kan zinken. Desondanks heeft hij nu aangekondigd hetzelfde te gaan doen op zijn website www.hetverbodendagboek.nl .

Valse aangifte

De aangifte die Mauritz in januari 2021 tegen mij deed, is niets meer dan een tegenreactie, een wraakactie op mijn aanvraag van zijn faillissement. Hij doet zich voor als slachtoffer van mij terwijl het juist andersom is. Ik ben slachtoffer van hem. De aangifte staat bol van de leugens, en bovendien laat hij alle voor hem belastende feiten weg. Zo vertelt hij bijvoorbeeld niet dat ik zijn faillissement heb aangevraagd en dat hij me voor tonnen bestolen heeft. Hij zegt dat dat ik veroordeeld ben voor smaad en daarvoor in de bak heb gezeten, maar hij laat na om te zeggen dat hij in precies dezelfde zaak is veroordeeld en in de bak heeft gezeten. Ook vertelt hij in de aangifte niet waarom hij de verklaring die ik van hem wens (over Faek en Hilversum) niet kan leveren. De waarheid is vrijwel zeker omdat hij die verklaring niet heeft en het hele Hilversum verhaal ook door hem verzonnen is. Maar het ergste is wel zijn beschuldiging dat ik hem met de dood zou bedreigen middels een brief die hij per post zou hebben ontvangen, waarin ik Marcel Vrinssen zou vragen om hem door zijn hoofd te schieten in het bijzijn van zijn vrouw en daar zelfs al geld voor zou hebben betaald. Toch begrijp ik dat de politie juist op dit aspect, de doodsbedreiging, is aangeslagen. En dat vind ik een ernstige miscalculatie, want de politie en het OM hadden moeten inzien dat deze doodsbedreiging nooit van mij kan komen, en ten tweede had men moeten inzien dat heer Mauritz dat ook wist. Deze doodsbedreiging brief komt uit de koker van Marcel Vrinssen, waarbij hij mijn naam valselijk heeft misbruikt. Met de heer Vrinssen heb ik sinds voorjaar 2018 contact, en dat is net zo’n oplichter als de heer Mauritz. Ook hij heeft me met mooie verhalen ongeveer 50 mille afhandig gemaakt. Ik kan dat in een lang verhaal gaan toelichten, maar ik denk dat dat buiten het kader van deze aangifte valt, die spitst zich immers toe op de heer Mauritz en zijn vrouw. Justitie kan zelf het strafblad van Vrinssen natrekken en constateren dat we hier te maken met een behoorlijk zware crimineel, een ex Hells Angel, die onder meer 8 jaar voor moord heeft gezeten, althans zo heeft Vrinssen mij zelf verteld. Zo heeft deze Vrinssen mij ook bekend dat hij de liquidatie van Bertus Luske heeft gedaan in opdracht van Haico Endstra.

Mauritz moet ook hebben geweten dat deze brief, zogenaamd van mij, nooit door mij geschreven kan zijn. Allereerst kent hij me goed genoeg om te weten dat ik niet uit een milieu kom waarin moordopdrachten worden gegeven, en zeker niet zwart op wit. Zelfs de Holleeders en Riduan Taghi’s van deze wereld doen dat niet, maar Wim Dankbaar zou wel zo stom zijn om dat te doen? Bovendien wil ik mijn gestolen geld van Mauritz terug en dat krijg ik nooit terug als ik hem zou laten omleggen, nog even afgezien van het feit dat ik niet zo stom ben om een moordopdracht zwart op wit te zetten. “Dead men cannot pay”. Niet voor niets heb ik zijn faillissement aangevraagd. Voorts is het zo dat ik alle communicatie via email doe. Waarom zou ik dan een doodsbedreiging per post sturen? Staat mijn handtekening eronder? De header van de email is zelfs niet eens zichtbaar! Heeft de afzender niet willen “bewijzen” dat de email van mij komt? En Hans Mauritz neemt deze “bedreiging” serieus? Dat hij dat kennelijk aan de politie kon verkopen, is nog wel het ergste! Mauritz weet donders goed dat ik Vrinssen wel heb betaald, maar voor heel iets anders dan een moordopdracht. De getekende schuldbekentenis van Vrinssen sluit ik bij als produktie 8. Dat het doodsbedreiging mailtje door Vrinssen is gecomponeerd, kan ik ook bewijzen.  Zie daarvoor produktie 9. Met name dit:

Heb je een ander email adres?? Je moet niet zo,n gevaarlijke mails sturen.  Je gelooft toch zelf niet dat Marcel zoiets doet voor jou? Hij gaat echt geen 10 jaar zitten voor 20.000 euro.  Maar als je er niet mee stopt dan stuur ik het door naar Hans.  Kan hij meteen aangifte tegen je doen.  Beetje mensen proberen te kopen voor moord!! Gevaarlijk mannetje ben je.  Ik hoop dat marcel naar de politie gaat met de mail van dankbaarwim05@gmail.com.  Gevaarlijke gek dat je bent. Maar het veranderd niets aan het feit dat je Marcel alsnog € 10.600 moet betalen voor de Ltd.  Snel,  anders stuur ik de mail door naar de politie en naar Hans.

Eigenlijk zou ik ook aangifte tegen Vrinssen moeten doen, maar ik weet dat Justitie daar geen energie in gaat steken, met een crimineel die in Spanje zit. Ik heb al eens aangifte gedaan tegen Vrinssen. De agent zei na twee uur: Eigen schuld, dikke bult! Althans, daar kwam het op neer. Voorlopig zou ik het alleen maar prima vinden als Justitie mij vervolgt voor de debiele aangifte van Mauritz. Dan kan ik mijn verhaal eens voor de rechter brengen. Ben benieuwd hoe die het beoordeelt!

Contractbreuk

De afgelopen maanden hebben Mauritz en ik intensief contact onderhouden. Enige emailcorrespondentie sluit ik bij als produktie 10. Dit betekent al dat Mauritz het doodsbedreigingsbriefje nooit serieus kan hebben genomen en dat hij wist dat het niet van mij afkomstig was. Met iemand die je met de dood bedreigt, ga je immers geen contact onderhouden. Dat betekent dat hij ook op dat punt een valse aangifte heeft gedaan. De contacten van de afgelopen tijd betroffen onderhandelingen om tot een bepaalde deal te komen. Mauritz blijft zeggen dat hij niets heeft verzonnen of gelogen over het Hilversum verhaal en de video van getuige Faek Mustafa die hij claimt te hebben. Nu acht ik de kans dat dat waar is op minder dan 10%, maar als hij die bewijzen toch zou hebben, dan zijn die heel veel waard voor mij. Hij bood aan om me die bewijzen alsnog te zullen leveren op voorwaarde dat ik de curator zou informeren dat ik afstand neem van mijn vorderingen op hem. Ik wilde natuurlijk eerst de bewijzen zien, voordat  ik de curator zou informeren, maar die volgorde wilde Mauritz pertinent niet. Ik moest eerst de brief aan de curator  schrijven en dan zou hij de bewijzen leveren binnen maximaal 14 dagen. Uiteindelijk ben ik hiermee akkoord gegaan om twee redenen. Ten eerste omdat ik zeer weinig vertrouwen heb om via het faillissement ooit mijn geld terug te krijgen. Al het geld lijkt immers verdwenen te zijn en van een kale kip is niet te plukken, zo had de curator ook al laten doorschemeren. Ten tweede omdat als Mauritz deze overeenkomst niet zou nakomen ik hem dan helemaal zou kunnen exposeren als een grotere oplichter en leugenaar dan tot nu toe bekend was. Ik heb Mauritz dit ook diverse malen gezegd, en daar was hij het mee eens. Op 30 juni j.l. is het dus tot een overeenkomst gekomen die ik bijsluit als productie 11. Diezelfde dag heb ik de gewenste brief naar de curator gestuurd (produktie 12).

Het vervolg laat zich raden: Mauritz heeft de bewijzen nooit geleverd. Hij zou deze bewijzen gefaseerd over 14 dagen leveren, maar met het eerste bewijs ging het al mis. Hij beweerde iets, waarvan ik binnen een dag al kon natrekken dat het niet klopte. Onder meer zei hij dat hij met de zus van mevrouw Terpstra (de moeder van Marianne Vaatstra) had gesproken. Die had hem belangwekkende informatie gegeven. Ik heb die zus, genaamd Sietske Kingma, toen zelf gebeld, maar die ontkende in alle toonaarden dat ze met Mauritz had gesproken en ook andere onderdelen van zijn verhaal bleken bewijsbaar niet te kloppen. Hij zei bijvoorbeeld dat mevrouw Kingma hem had verteld dat zij op 14 januari 2019 met haar zus op de camping in Appelscha verbleef omdat het dir dag mooi zonnig winterweer was. Mevrouw Kingma vertelde mij dat de camping in de winter is gesloten en zij er al jaren niet meer komt en al helemaal niet in de winter. Dat de camping in de winter gesloten is, heb ik ook gecheckt bij de camping zelf. Ook heb ik op een weerwebsite gevonden dat het op die dag helemaal geen mooi zonnig weer was, maar koud en zwaar bewolkt. Anders gezegd: Het hele verhaal van Mauritz was verzonnen, in elk geval niet waar.  

Ik besloot daarop de rest van zijn bewijzen niet verder af te wachten en heb de curator een email gezonden met het verzoek om mijn eerdere intrekkingsbrief als niet verzonden te beschouwen. Mauritz beweert nu dat ik daardoor zelf de overeenkomst “opgeblazen” heb omdat ik dit al binnen de 14 dagen heb gedaan. Maar dit klopt natuurlijk niet. Als ik bij het eerste bewijs al constateer dat het niet klopt, dan zegt dat al genoeg over de rest van de bewijzen die hij nog zou leveren. Dan is er al sprake van contractbreuk. Het komt er dus op neer dat Mauritz mij een contract heeft laten tekenen, zuiver om onder zijn faillissement uit te komen, op basis van bewijzen die hij niet heeft, of in elk geval niet levert. Dat heet ook wel gebakken lucht verkopen, is in elk geval oplichting van de bovenste plank. Ik beschouw het niet nakomen van deze overeenkomst als de kroon op zijn werk. Zijn vrouw Geja Mauritz is medeplichtig omdat de overeenkomst ook uit haar naam is opgesteld en omdat zij willens en wetens niet mijn gelden heeft terugbetaald.

Conclusie

Ik wens nadrukkelijk dat de heer en mevrouw Mauritz vervolgd worden voor de bovengenoemde strafbare feiten.  

Willem Jan Dankbaar