Uitleg André Vergeer over ‘dagboek’ (2014)

Commotie om het ‘dagboek’

N.a.v. van de commotie over het ‘dagboek’ van Maaike Terpstra heb ik besloten om nog eens nader op te schrijven hoe wij daar aan gekomen zijn en van wanneer dit ongeveer dateert. En of wij voor het gebruik daarvan eigenlijk wel gemachtigd waren.

Vanaf omstreeks medio 2006 kreeg ik contact met Wim Dankbaar in ons gezamenlijke onderzoek naar de Deventer moordzaak. Meer specifiek hebben wij ons toen bezig gehouden met het onderzoek naar de handschriftproeven in die zaak waarin o.m. ook advocaat mr. Jan Vlug uit Deventer een allesbepalende rol speelde. Inmiddels ligt er een herzieningsverzoek in die zaak van Ernest Louwes bij de Hoge Raad op basis van o.a.  “onvolledig” uitgevoerd, c.q. gemanipuleerd (DNA-)onderzoek door “ons” NFI.

Ergens in 2009 of 2010 kreeg ik weer contact met Dankbaar en via hem met K. F., een goede vriendin van Maaike Terpstra, de moeder van Marianne Vaatstra. Via K. F. kwam ik in 2010 weer in contact met Bauke Vaatstra en Maaike Terpstra. In 2010 ben ik ook diverse keren in Zwaagwesteinde geweest bij beide ouders van Marianne. Vanaf het eerste begin waren die contacten warm en hecht. Ook heb ik beide ouders herhaaldelijk (ook na 2010) aan de telefoon gesproken om nadere informatie in te winnen over ‘hun’ zaak. Door mogelijk wat tè stellige publicaties van Micha Kat op Klokkenluideronline (waar ik ook regelmatig mijn bevindingen over de zaak-Vaatstra plaatste, zie mijn artikel van 25 december 2010: http://www.klokkenluideronline.is/2010/12/bewijslast-tot-nu-toe-in-de-zaak-vaatstra-2/  ) keerde Bauke Vaatstra zich plotseling van ons af omdat hij zich niet kon verenigen met de ‘methoden’ van Micha Kat. Bauke Vaatstra had inmiddels met ongeveer iedereen die hem hielp in het onderzoek naar “zijn moord” ruzie gekregen. Mevrouw Terpstra (Maaike) bleef echter uitdrukkelijk contact met ons (Dankbaar/Vergeer/K. F. ,e.a.) houden, zonder enige wanklank. Tot eind vorig jaar (oktober/november 2012).

Tussendoor wil ik nog melden dat ik al niet begreep waarom wij nooit werden benaderd door de broers of zusters van Marianne. Wel begreep ik dat het nogal gevoelig lag binnen de familie omdat de kinderen zich al sinds de zomer van 1999 sterk afzijdig hielden van de onderzoeken van hun vader en moeder naar de moord op hun zusje. Dit lijkt voort te komen uit een (geslaagde) poging van Justitie om de ouders en de kinderen Vaatstra al in 1999 definitief uit elkaar te drijven (zie pag. 6 van het ‘dagboek’). Reden voor ons om ook dáár extra prudent mee om te gaan in ons onderzoek.

Terug naar 2010. Tussen Wim Dankbaar, K. F. en mij werden regelmatig kranten- en andere artikelen gewisseld over deze zaak. K. F. putte dan veelal uit de bewaarde berichten uit een aantal mappen die zij in alle vrijheid had ontvangen van Maaike Terpstra. Vandaar ook dat wij daar regelmatig contact over hadden met Maaike. En in die tijd dus ook nog met Bauke. Ter verduidelijking of om nadere informatie over bepaalde onderdelen daarvan. Eind 2010, (de kopieën in mijn bezit vermelden de datum 16 november 2010) stuurde K. F. mij het ‘dagboek’ van Maaike. Ongeveer 40 foto’s van getypte velletjes die Maaike had geschreven in de eerste jaren na de moord sinds 1999. Te gebruiken, onder de restrictie dat al te persoonlijke gegevens over het gezin van Maaike niet zouden worden vrijgegeven. Ook daar hebben wij regelmatig telefonisch en via e-mail contact over gehad met zowel Maaike als met Bauke. En ook daar zijn wij zeer prudent mee omgegaan wat nog eens extra wordt bevestigd door onze publicatie-geschiedenis op internet.

Het ‘dagboek’ vormde voor ons namelijk een zeer belangrijke leidraad in ons onderzoek.  Op instigatie van zowel Bauke als Maaike hebben wij getuigen, telefoonnummers en feiten uit dat ‘dagboek’ nagetrokken. In overleg met Bauke en met Maaike. En nog zeer recent hebben Dankbaar, Maaike en ik zelfs getracht om samen telefonisch contact te krijgen met één van die getuigen die in haar dagboek staan beschreven, de heer E. (zie pag. 7. van het dagboek).

Enkele weken vóór 22 december 2010 heb ik, op basis van haar eigen ‘dagboek’ een speech voorbereid voor Maaike die zij op 22 december nog heeft voorgelezen voor de gezamenlijke ‘piratenzenders’ in Friesland. Zie http://vuur01.wordpress.com/2013/11/09/oproep-ik-ben-de-moeder-van-marianne-vaatstra-video/ Aan die ‘Kerstboodschap’ van Maaike ging zelfs een 4-daagse actie vooraf op al die piratenzenders in Friesland, vergezeld door een groot bord met de tekst “ONTHULLING” op het monumentje van Marianne in Zwaagwesteinde. Ook nu werden Maaike, noch wij, teruggefloten door haar ex-man, noch door haar kinderen.

En voor mevr. K. F.  heb ik nog op 21 september 2012 een speech geschreven voor de eerste keer dat Maaike Terpstra niet meer mee wilde (of kon) naar de “Dag tegen zinloos geweld” in Den Haag. Waar K. F. haar immers al vele jaren bij vergezelde. Met een e-mailkopie aan Maaike Terpstra. En ook dáár heb ik rijkelijk geput uit de citaten uit haar eigen ‘dagboek’.

Rond, nee zelfs al vóór de aanhouding van Jasper Steringa in november 2012, werden ‘wij’ plotseling geconfronteerd met intimiderende en zelfs ronduit bedreigende e-mailtjes, telefoontjes en bezoeken van familieleden en van de broers en zusters van Marianne. En van Bauke Vaatstra zèlf. Maaike Terpstra liet ons daarop letterlijk weten “dat zij doodmoe en ziek was en dat zij vanaf dat moment moest kiezen tussen haar (klein) kinderen en de  ‘waarheid’ “.

De conclusie mag duidelijk zijn: Wij hebben nooit onderzoek gedaan tegen de wil in van Maaike Terpstra en zouden dat ook nooit doen. Sterker nog, zij was tot het laatst onze drijvende kracht en ons aanspreekpunt daarin. Zij en haar ex-man (Bauke Vaatstra) hebben ons jaren in woord en geschrift (en zelfs op video en voor TV) gesteund en gevoed in ons onderzoek naar de moord op hun dochter. De U-bocht van Bauke Vaatstra en zijn kinderen in mei 2012 (bij Peter R. de Vries) heeft niet alleen òns maar ook MaaikeTerpstra zèlf verrast.

De claim van mr. Yehudi Moszkowicz, dat wij dus tegen haar zin gebruik zouden hebben gemaakt van haar ‘dagboek’ is volledig uit de lucht gegrepen en kan daarom aantoonbaar al niet afkomstig zijn van Maaike Terpstra zèlf. Eerder van haar ex-man (Bauke) en van haar eigen kinderen, met een aantoonbare en ontoelaatbare druk op haar persoon als (groot)moeder. Hoewel zij van ieder van ons het telefoonnummer, het Skype- en het e-mailadres kent, heeft zij dat ‘verbod’ tot het gebruik van haar dagboek dan ook nog nooit aan ons kenbaar gemaakt.

Recentelijk (op 29 november  jl.) is door de heer drs. Frides Laméris (die ook al een vertrouwensband had met Maaike Terpstra) een klacht ingediend tegen mr. Yehudi M. bij de Utrechtse Deken. Ik heb van hem de beschikking gekregen over zijn expliciete toestemming om die klacht hier te herhalen en in te lassen:

“AAN DE DEKEN VAN ORDE VAN ADVOCATEN UTRECHT

Geachte heer Böhmer, 

Op donderdag 31 oktober 2013 heb ik op mijn website www.verontrustevaders.nl het zogenaamde ‘dagboek’ (zie bijlage) van de moeder van de in 1999 vermoorde Marianne Vaatstra Mevr. Maaike Terpstra uit Zwaagwesteinde gepubliceerd. Op vrijdagochtend 1 november ontving ik van de heer Yehudi Moszkowicz uit Utrecht een dringende email (zie bijlage 1) om het dagboek voor 5 uur des middags te verwijderen onder dreiging met een kort geding. Omdat ik op diezelfde vrijdagochtend nog met mevr. Terpstra telefonisch had gesproken, was ik onaangenaam verrast om door de heer Moszkowicz op deze wijze benaderd te worden.  

Daar komt nog bij dat deze advocaat wat betreft het dagboek zelf in feite van toeten noch blazen lijkt te weten wat betreft de inhoud van dit ca. 40 pagina’s omvattende geschrift. Op 6 november 2013 heeft deze advocaat namelijk tijdens een kort radio-interview met Omroep  Friesland (hier de link: http://www.waarinholland.nl/omstreden-vaatstra-dagboek-online/ ) naar aanleiding van een vraag van de interviewster over de inhoud van het dagboek verklaard: 

“In het dagboek staan haar gedachten en gevoelens die ze gehad heeft “gedurende de 13 jaar’ dat de moord niet opgelost werd”. 

Dit is echter een totaal incorrecte weergave van de inhoud. In het bijzonder ook omdat dit dagboek – zoals u gemakkelijk zult kunnen verifiëren vanuit de bijlage – slechts de relatief korte periode van 1 mei 1999 (de dag van de moord op Marianne) t/m 10 oktober 2000 omvat. 

Het werd mij door het optreden van deze advocaat dan ook duidelijk dat er schijnbaar veel meer schuil gaat achter de inhoud van dit dagboek en het belang van publicatie hiervan of het belang van zekere partijen om de publicatie te verhinderen. Inmiddels is het dagboek al op vele (andere) websites gepubliceerd. 

Tijdens een tweede telefonisch gesprek met Mevr. Terpstra op zaterdag 2 november vertelde zij mij dat zij geen rechtstreeks contact met deze advocaat had gehad. Ik deelde haar daarop mede dat ik absolutely niet amused was over de mail die ik van haar advocaat op vrijdag 1 november had ontvangen. Ik heb haar tevens op de hoogte gesteld van het feit dat deze advocaat een zeer slechte reputatie op het internet heeft en dat hij onlangs nog uit frustratie in Den Bosch met zijn auto op enkele mij bekende personen was ingereden. Uit het verdere gesprek bleek echter dat mevr. Terpstra geen weet had van deze zaken. Zij gaf ook aan te beseffen dat zij weliswaar formeel  verantwoordelijk was voor de juridische handelingen van de advocaat maar er in feite geen bemoeienis mee had (!) 

Zeer bevreemdend in dezen is ook dat de heer Moszkowicz ook de advocaat is van Bauke Vaatstra, de ex-echtgenoot van Mevr. Terpstra. Het is namelijk publiekelijk bekend dat dit voormalig echtpaar gebrouilleerd is geraakt door hun zeer uiteenlopende mening over de (mogelijke) oplossing van de moordzaak inzake hun dochter. Daarbij is overigens in de media zelden tot nooit aandacht  geschonken aan de kritische visie van de moeder op o.a. het functioneren van OM en politie in het onderzoek naar de moord zoals overduidelijk blijkt uit haar dagboekaantekeningen. Het OM heeft destijds wel een exemplaar van dit dagboek ontvangen maar het bestaan ervan bij het verdere onderzoek zonder nadere uitleg genegeerd. 

Het lijkt mij persoonlijk in ieder geval absurd dat Mevr. Terpstra in deze zaak vertegenwoordigd zou kunnen worden door de heer Moszkowicz. Het kan haast niet anders dan dat familieleden dat voor haar gearrangeerd hebben en haar onwetend hebben gehouden van vele details rond ‘haar’ omstreden advocaat. 

Me wat meer verdiepend in de onregelmatigheden rond deze advocaat stuitte ik ook op een recente aangifte tegen deze advocaat van de journalist Micha Kat vanwege poging tot doodslag of op zijn minst grove fysieke intimidatie door de betreffende advocaat:

http://www.klokkenluideronline.is/2013/06/aangifte-tegen-yehudi-moszkowicz/

Tevens kwam ik door het lezen van het onderstaande bericht er achter waar Moszkowicz precies op uit is:

https://rechtiskrom.wordpress.com/2013/11/01/antwoord-op-yehudi-mosckowicz/

Hij lijkt namelijk de publicatie van een boek te willen verhinderen waarin in zo’n 500 bladzijden door bekwame auteurs met o.a. citaten uit het dagboek uiteen wordt gezet wie de werkelijke daders zijn van de moord op Marianne Vaatstra: twee allochtone bewoners van het asielzoekerscentrum in Kollum die met naam en toenaam in dit boek genoemd worden. 

Dit maakt ook duidelijk waarom de heer Moszkowicz in zijn email aan mij d.d. 1 november ten einde zijn sommatie te onderbouwen de volgende zinsnede in zijn sommatie heeft opgenomen: 

“Tot slot wil ik u namens cliënte en haar familie dringend verzoeken deze zaak te laten rusten. Er ligt een inmiddels onherroepelijk vonnis gebaseerd op onomstotelijk en objectief DNA bewijs, waarbij bovendien de dader (FL: namelijk Jasper Steringa) NB een volledige bekentenis heeft afgelegd.” 

Het wordt hierdoor immers duidelijk dat de publicatie van het dagboek van Maaike Terpstra schijnbaar verhinderd zou moet worden omdat het wellicht zou kunnen leiden tot heropening  van de zaak waarbij naar alle waarschijnlijkheid een verkeerde dader is veroordeeld! Dat laatste is in Nederland inmiddels een bekend fenomeen (e.g. case Lucia de Berk, Herman Dubois, Wilco Viets van de Puttense Moordzaak, Ina Post, Cees Borsboom van de Schiedammer Parkmoord, etc.). Als dit zo zou zijn, is het m.i. van het grootste belang dat dit dagboek wijd en zijd gepubliceerd wordt en zal het juist de belangen van de moeder  (+ vader + familie ) van Marianne uitermate dienen! 

Het laatste woord over deze zaak en in het bijzonder ook over deze advocaat is ongetwijfeld nog niet gesproken.

Het lijkt er m.i. echter sterk op dat deze Moszkowicz Jr in de infameuze sporen van diverse personen in zijn familie treedt. Ethisch besef en ethisch handelen lijken bij deze personen ver te zoeken. Deze Yehudi heeft zelfs in eerdere interviews toegegeven dat hij reeds als student (criminele) juridische trucjes heeft gebruikt om onder bepaalde schadeclaims jegens hem uit te komen. Kan en mag een dergelijk iemand advocaat worden of zijn? Zijn dit soort mensen geschikt om als advocaat de belangen van cliënten eerlijk te dienen? Mijn antwoord is op deze vragen is: Zeer zeker niet!  Op basis van wat ik nu van deze advocaat te weten ben gekomen,  ben ik geneigd om te zeggen dat we in case Yehudi Moszkowicz te maken lijken te hebben met een ‘maffiamaatje Jr’. 

Ik hoop u met deze mail voldoende geïnformeerd te hebben over het mij zeer bevreemdende  gedrag van deze advocaat. Gelieve deze mail s.v.p. ook door te sturen aan de  Raad van Discipline. 

Ik zal u dankbaar zijn als u mijn klacht serieus zult willen afhandelen. De reputatie van de advocatuur zal er m.i. mee gediend worden. 

Met vriendelijke groeten, 

Frides Laméris, Sr Alumnus Theologie RU Groningen, Zuidlaren

050-4096142

Maar ik ga zelfs nog  stap verder dan drs. Frides Laméris. Het uiteindelijke verbod op het gebruik van het ‘dagboek’ van Maaike Terpstra in ons onderzoek door de rechter zou dan gebaseerd zijn op regelrechte geschiedsvervalsing (c.q. boekverbranding) en op een poging om onderzoekers van alternatieve scenario’s (Bauke Vaatstra en zijn ex Maaike Terpstra voorop) voor immer monddood te maken. En zou voor de desbetreffende rechter een daadwerkelijke heropening (en zelfs eindvonnis) betekenen van het strafproces tegen Jasper Steringa. Niet alleen omdat Jasper Steringa dan een definitieve, en laatste kans op cassatie of herziening zou worden onthouden maar ook omdat daarmee dwalingen als die van Lucia de Berk, Ina Post en de Schiedammer parkmoord etc., alsnog zouden worden ontkend…

André Vergeer.