De hoofdprijs voor immoraliteit gaat naar …….

Yehudi Moszkowicz heeft nu definitief bewezen dat hij niet strijdt voor de waarheid in de Vaatstra zaak, maar om die waarheid in de doofpot te houden. Hij strijdt dus niet voor de belangen van de familie Vaatstra, maar voor de belangen van het Justitie dat die waarheid in de doofpot heeft gestopt. Dus niet voor de slachtoffers, maar voor de misdadigers. Niet voor recht, maar voor het in stand houden van onrecht. Zonneklaar is inmiddels zijn missie om de meest vocale klokkenluider van deze misstand, Wim Dankbaar, uit te schakelen en kapot te maken. Dit alles in de wetenschap dat Wim in het algemeen maatschappelijk belang de waarheid vertelt. Het behoeft geen betoog dat dit gedrag het ontbreken van elk moreel besef vereist. Kennelijk denkt men dat als Wim knock out wordt geslagen de zeer onwelkome publicaties in zijn geheel zullen stoppen. Dat Moszkowicz hierbij de wind mee heeft van het Justitie dat haar leugens en wandaden onder het tapijt wenst te houden, is inmiddels ook overduidelijk. Maar sinds kort meer dan ooit tevoren. Ik zal dat uitleggen. Het begon al in 2013 met het verbieden van (verdere) publicaties van het zogeheten “dagboek” van zijn beweerde cliënt Maaike Terpstra, de moeder van Marianne. In dat dagboek staat immers de waarheid en houdt een 40 pagina’s  lange aanklacht in tegen het Justitie dat deze vrouw jarenlang heeft belogen en bedrogen, tot op de dag van vandaag. Het is een gedocumenteerd werk van de leugens en malversaties van Justitie, waarvan zij zelf zei: Nederland moet weten weten wat hier gebeurd is! De Macchiavelli prijs komt haar derhalve meer toe dan haar ex-man Bauke Vaatstra. Desnoods posthuum, want ze is al op hoge leeftijd. Het was dus niet meer dan logisch dat Justitie er alles aan wilde doen om dit dagboek uit de publieke arena te houden. En in Yehudi een willige vazal vond om één en ander te bewerkstelligen. Opvallend is wel dat hem dat niet gelukt is, want voordat de rechtszaak begon, hadden andere partijen het dagboek al gepubliceerd, onder meer Micha Kat met wie Yehudi enkele maanden daarna een convenant sloot om elkaar niet in rechte te betrekken. Let wel, in de wetenschap dat Kat het dagboek van Maaike had gepubliceerd. Waardoor het nu reeds ruim vier jaar een openbaar te raadplegen bron is geworden op internet. Iets waartegen Yehudi namens zijn cliënt Maaike niets heeft ondernomen.  Ergo, hij verdedigt het beweerde belang van Maaike niet om publicatie te voorkomen. In plaats daarvan is hij zich blijven concentreren op Wim, die het letterlijke dagboek nooit heeft gepubliceerd.

Sinds kort heeft Yehudi zich nog meer in de kaarten laten kijken. Door Faek Mustafa als zijn cliënt aan te nemen. Het is immers Faek Mustafa van wie Wim stelt dat hij op 1 mei 1999, de dag van de moord, de ware toedracht van de moord op Marianne aan de politie te Buitenpost heeft verteld. En Ali Hassan als de moordenaar heeft aangewezen. De plaats delict als een andere dan het weiland waar het stoffelijk overschot van Marianne werd gevonden. Of beter gezegd: Faek stelt dat zelf. En niet aan Wim, maar aan Hans Mauritz, die dit onlangs nog bevestigde als volgt:

Ik weet als geen ander dat Fa’ek aan mij heeft verklaard – mondeling en schriftelijk – dat hij getuige is geweest van de moord in de caravan van uw cliënt en dat op dag 1 aan de politie te Buitenpost heeft opgebiecht. En dan meent u dat u kunt aantonen dat ik dat uit mijn duim heb gezogen?

Het is dan ook bijzonder vreemd dat zowel Faek als Yehudi Hans Mauritz niet dreigen om hem in rechte betrekken. Zowel Faek als Yehudi weten dat Hans Mauritz de bron is van de stelling dat Faek het bovenstaande aan hem heeft verklaard. Faek en Yehudi weten ook dat zijn toenmalige beste vriend Rida Hashimi bevestigd heeft dat Faek hem op 2 mei 1999 heeft verteld dat Ali Hassan de moord heeft gepleegd.

Nog vreemder is dit gesprek:

 

We zijn dus aangeland in een bijzondere, unieke situatie dat Yehudi Moszkowicz zowel de moeder van Marianne vertegenwoordigt, als Faek Mustafa, die haar exact kan vertellen door wie en waar haar dochter is vermoord. En dat ook al heeft verteld aan de politie op de dag van de moord. Een groter belangenconflict voor een advocaat is eigenlijk niet denkbaar.

Nu heeft Yehudi diverse malen aangegeven dat de verklaringen van Faek “onzin” zijn, onder meer tijdens rechtszittingen. Rekent u maar dat zijn cliënt/attorney privilege hem  veroorlooft om Faek te vragen: Klopt het wat Hans Mauritz en Wim Dankbaar stellen, Faek? Heb jij inderdaad op dag aan 1 aan de politie verklaard dat je getuige bent geweest van de moord op Marianne? En dat Ali Hassan dat heeft gedaan? Heb je dat ook aan Hans Mauritz herhaald?

Met andere woorden: Yehudi weet allang dat Faek de waarheid vertelt. Dat wist hij al voordat hij Faek als zijn cliënt aannam. Maar toch blijft hij beweren dat de verklaringen van Faek onzin zijn. Dat kan hij dan bewijzen door Faek onder ede te laten getuigen. Maar tegen een dergelijk verhoor verzet hij zich nu juist. Terwijl Faek zelf dit zegt:

Ik heb tegen Wim gezegd van eh… ik zeg alles in het openbaar en wanneer ik naar de rechter moet, zeg maar, wanneer …..Wim, breng me  naar de rechter, dan pas kan ik verder wat zeggen daarover.

Yehudi zijnde, zou ik dan juist op zulk getuigenverhoor staan! Hij zal het toch allemaal ontkennen voor de rechter? Dan zal toch blijken dat het onzin is?

Yehudi heeft zich dus enorm vergaloppeerd door Faek als cliënt aan te nemen. En zich te verzetten tegen het getuigenverhoor voor de rechter dat Faek zelf voorstelt. Een oprechte, integere advocaat had allang tegen Maaike gezegd: Het klopt inderdaad dat  Faek getuige is geweest van de moord op Marianne. Hij wil dit ook tegen jou zeggen. Je dagboek had dus gewoon gepubliceerd mogen en moeten worden. Ik stel voor dat we een gesprek tussen jou en Faek arrangeren, zodat je eindelijk eens de waarheid krijgt te horen. Van de man die getuige is geweest en nu ook mijn cliënt is. Wellicht moeten we het daarna over een andere boeg gooien, Maaike? En de Staat aanklagen voor het bedrog en leed wat je is aangedaan?

Zal ik Harm Brouwer vragen waarom hij niet wil reageren op de aantijging dat hij en Demmink de moordenaar van je dochter stiekem hebben weggesluisd? Of zal ik tegen de rechters blijven liegen dat ik je steeds niet meeneem naar de zittingen omdat je bang voor Wim bent? Goh, dat blijkt wel uit je gesprekken met Wim hieronder. Hoe hoger de geest hoe groter het beest! Dat zeg je toch hieronder, Maaike? Is het beest nu Wim, Maaike? “Een asielzoeker die je kind vermoordt, sluizen ze weg!” “Deze ellende kent geen weerga en er komt geen eind aan.” Juist Maaike! Zei je in je dagboek ook niet dat je verwachtte dat ze het iemand in de schoenen zouden schuiven? Dat ze dan van een heel groot probleem af zouden zijn?  

From: Wim Dankbaar [mailto:dank@xs4all.nl]

Sent: vrijdag 1 mei 2015 18:22

To: ‘h.j.mous@om.nl’ Subject:

Ali Haval Mahloud

Beste Henk, ik kwam een interessante email van je tegen, ongeveer als volgt:

Geachte heer Wijngaarden. 

Hierbij bevestig ik u dat Haval Ali Mahloud , geboren 01-07-1968, bewoner als asielzoeker was van het AZC te Kollum. 

Mag ik ervan uitgaan dat u deze infomatie op een integere en juiste manier gebruikt? De Vaatstra zaak heeft een grote publiciteitswaarde waar niet iedereen even goed mee om kan gaan, zowel de burger als de media. 

Hoogachtend, 

H.J. Mous

Officier van Justitie en kwaliteitsofficier opsporingsonderzoek

Ik hoef jou dus niks te vertellen over Ali Haval en het verhaal daarom heen. Waarom heb je dit stilgehouden, Henk?

Ik begrijp ook dat je stelt dat deze man uitgerechercheerd is. Hoe dan, Henk? Zijn jullie naar Irak gereisd om hem uit te sluiten op DNA?

Mvg

Wim