Hoger beroep tuchtklacht tegen Yehudi Moszkowicz, deel 4

Een opmerkelijke filmpje over een tuchtklacht van Micha Kat tegen Yehudi Moszkowicz. De datum is 6 december 2013. De bedoeling is dat Micha en Yehudi een overeenkomst gaan sluiten, waarbij Micha zijn aangiftes en tuchtklacht tegen hem intrekt, en Yehudi zijn geldelijke vorderingen op Micha laat varen. Op dit moment moet het kort geding op 11 december 2013 tegen Dankbaar nog plaatsvinden, terwijl  Moszkowicz weet dat Micha Kat het dagboek van zijn cliënt dan reeds een maand op zijn website heeft gepubliceerd.

(bijlage 18) Dhr. F. Lameris in een e-mail aan verweerder: “Ik heb zojuist voor de tweede keer uitvoerig met Maaike Terpstra gesproken. De eerste keer (op mijn initiatief) was gisterochtend om ca 10.30 u. Zij wist niet af van de mail die u mij had gezonden. Ze verklaarde mij wellicht (formeel) verantwoordelijk te zijn voor uw handelingen als advocaat, maar verder gaat alles buiten haar om”.

(bijlage 23) Mevr. K. Ferwerda: “Maaike heeft ook een keer tegen mij gezegd op een gegeven moment, Klaske wij houden er mee op wij gaan er aan kapot. Ook jij moet aan je gezin denken en aan jezelf. Wij hebben genoeg gedaan en laat die mannen (Wim en Andre) het nu maar verder doen”.

(bijlage 25) Mevr. A. van der Veer: “Bauke verafschuwt ze [Terpstra] en met claims over geld heeft ze niks te maken. Dat regelen Bauke en de kinderen voor haar, zonder dat ze daar besef van heeft, het gaat allemaal buiten haar om”.

(bijlage 26) Dhr. A. Vergeer in zijn verklaring: “Zover mij bekend heeft Maaike Terpstra zich ook nooit verzet tegen het ‘woordvoerderschap’ van Klaske Ferwerda. In tegendeel, uit al mijn contacten met Maaike Terpstra is mij slechts bijgebleven dat zij Klaske daar juist heel erg om waardeerde en haar blindelings vertrouwde. Zelfs nog na de hevige commotie binnen haar eigen gezin, rond de aanhouding van Jasper Steringa in november 2012”.

(bijlage 8) Dhr. H. Mauritz in een gespreksverslag van 30 mei 2014: “Ze liet me [Terpstra] letterlijk weten: Ik wist van niets. Dat hebben de kinderen en Bauke zonder mij in gang gezet. Ik begreep later pas dat het moest gaan over een verbod op het boek en een verbod om mijn dagboek rechtstreeks over te nemen. Met dat laatste was ik het overigens wel eens omdat het teveel verdere ellende binnen het gezin zou geven. Maar van mij had dat kort geding niet gehoeven omdat Wim beloofd had dat hij prive-zaken weg zou laten en ik later ook had begrepen dat jullie helemaal niet van plan ware het dagboek een-op-een over te nemen. Maar, nogmaals, ik wist van niets”.

1. Alle procedures die tegen klager zijn aangespannen waren volgens verweerder bedoeld om te voorkomen dat het dagboek van Terpstra zou worden gepubliceerd. Klager benadrukt nog eens dat hij dat dagboek dan ook nooit heeft gepubliceerd hetgeen niet kan worden gezegd van de volgende websites: https://vuur01.wordpress.com/2014/02/14/deel-2-dagboek-maaike-terpstra-moeder-marianne-vaatstra/ en http://www.klokkenluideronline.is/2013/11/publikatie-dagboeken-maaike-terpstra/ Beide sites hebben het dagboek begin november 2013 integraal op internet geplaatst waar het 2 ½ jaar later nog immer te lezen is. En al vanaf 31 oktober 2013  is het dagboek ook te lezen op https://donquijotte.wordpress.com/2013/10/31/het-dagboek-25maanden-van-de-moeder-van-marianne-vaatstra/. En ook hier is het dagboek nog immer te downloaden.

• Wat verweerder dus claimt tegen klager (het voorkomen van publicatie van het dagboek van Terpstra) is hem in 2 ½ jaar niet gelukt (laat staan dat hij daar ook maar enige moeite voor heeft gedaan). Maar ook Terpstra lijkt zich daar niet eens druk over te maken. Eerder lijkt vervolging van klager an sich ingegeven door winstbejag – en onder druk – van de gezinsleden van Terpstra en dus zeker niet van Terpstra zelf.
• Na de uitlatingen van verweerder, in de zitting van 19 april jl., waarin hij met zoveel woorden aangaf dat Terpstra er eigenlijk geen enkele moeite mee had dat haar dagboek al jaren op internet te lezen en te downloaden was (en dat Terpstra een selectief recht heeft om welke overtreder dan ook van haar auteursrecht te vervolgen), hebben diverse andere websites haar dagboek alsnog opgenomen uit protest tegen dit standpunt van verweerder en zijn cliënte. Dit betreft o.a. de sites http://www.niburu.co/index.php?option=com_content&view=article&id=10578:recht-is-nog-steeds-heel-erg-krom&catid=9:binnenland&Itemid=22 en http://revolutionaironline.com/sensationeel-laatste-breaking-news-na-gelauff-en-klomp-stort-ook-yehudi-moszkowicz-in-het-pedo-leugen-ravijn/ Waarmee de teller van het aantal websites dat het dagboek van Terpstra heeft geplubliceerd op tenminste vijf (5) komt. Ten overvloede, klager heeft het dagboek van Terpstra nooit gepubliceerd maar andere websites blijven dus vanwege financiële overwegingen (kale kippen) telkens buiten schot.
• Voorgaande wordt nog eens extra onderstreept door het achterwege laten van verweerder van welke actie dan ook tegen de co-auteur van klager van het boek “Het verboden dagboek van Maaike Vaatstra”, J.H. Mauritz en zijn uitgeverij Novio Media. Mauritz, die op basis van het arrest van het hof Amsterdam financieel voor 50% medeverantwoordelijk moet worden gehouden voor de ontstane situatie. Mauritz ook, die zelfs bij herhaling heeft geweigerd gevolg te geven aan de sommatie van verweerder (maar ook van klager) om de restvoorraad van het ligitieuze boek te vernietigen. Hiermee wordt zonneklaar dat verweerder slechts gekozen heeft voor een vooral financieel resultaat en niet voor de beweerde wens van zijn cliënte om met rust te worden gelaten en het voorkomen van de publicatie van haar dagboek.
• Klager, op zijn beurt, is door verweerder bij de rechter en in de media beticht van diefstal van het dagboek van Terpstra, van het belagen en het stalken van haar, van ‘vieze leugens over – en zelfs van hersenspoeling’- van Terpstra en van het veroorzaken van een gigantische immateriële schade bij Terpstra die zelfs de schade door de veroordeelde moordenaar van haar dochter, Jasper S., ver te boven gaat. Het hoeft geen betoog dat al deze vorderingen dienaangaande in alle procedures zijn afgewezen en ook daar is de Raad in zijn oordeel niet op ingegaan.

Ondanks alles is verweerder overgegaan tot het onrechtmatig executeren van vexatoire dwangsommen uit ‘naam’ van Terpstra waardoor klager schade heeft geleden. Klager stelt dat het innen van die dwangsommen prevaleerden boven het belang van Terpstra tegen publicatie van haar dagboek. Uit de jurisprudentie: “De voorzieningenrechter kan uit het voorgaande niet anders dan concluderen dat het voorkomen van reputatieschade voor MTTM c.s. kennelijk ondergeschikt was aan het innen van een zo hoog mogelijk bedrag aan dwangsommen. Een dwangsom is echter bedoeld als een prikkel tot nakoming, en geen doel op zich”. http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBAMS:2014:568

Verweerder heeft tegenover de Raad gesteld (hetgeen is overgenomen door de Raad, zie overweging 4.6) dat het tussen verweerder en journalist Micha Kat in december 2013 gesloten convenant “niets te maken had met zijn werkzaamheden voor Terpstra”. Hoewel de onderhandelingen tussen Kat en verweerder hebben geduurd van eind november 2013 tot half april 2014 heeft Kat nooit ook maar het verzoek, laat staan een sommatie, ontvangen van verweerder om het dagboek van Terpstra van zijn website te verwijderen (bijlage 38).

Verweerder erkent dat hij Terpstra heeft geadviseerd over de haalbaarheid van procedures tegen eerder genoemde websites. Dus, nog tijdens de onderhandelingen met Micha Kat van Klokkenluideronline (Kat woonde toen in Nederland en zat zelfs bij hem aan tafel tijdens de onderhandelingen bij de Deken), liet verweerder Terpstra op 21 december 2013 een briefje opstellen waar die site van Kat niet in werd genoemd. Merk overigens op dat de naam van Micha Kat ook al aan verweerder was gemeld door Bauke Vaatstra in zijn e-mailtje van oktober 2013 (bijlage 36). Maar verweerder was daar ook al in oktober 2013 door klager op gewezen. Verweerder verkoos het echter wijselijk om daar niet op in te gaan.

In het tweede briefje van Terpstra van 21 december 2013 stelt zij echter nadrukkelijk: “Met dit schrijven geef ik u toestemming om alles van de sites (…), waarin die van Micha Kat dus ontbreekt) juridisch aan te pakken voor het publiceren cq linken, doorlinken van mijn dagboeken en of citaten daaruit” .

Klager komt ook hier tot de conclusie dat verweerder, door het achterwege laten van die expliciete opdracht van Terpstra, heeft gehandeld in strijd met zijn zorgplicht ingevolge de advocatenwet en zijn eigen belangen daarin heeft laten prevaleren waardoor klager zonder schuld schade heeft geleden.

– Wordt vervolgd in deel 5 –

Neem een uurtje de tijd en je denkt nooit meer hetzelfde over Justitie. Mocht je daarna ook menen dat we door onze eigen overheid belazerd zijn in deze zaak, stuur deze email dan door aan minimaal 10 mensen en/of deel de link op facebook, twitter of waar je ook actief bent. Is het geen schande dat dit door de media wordt doodgezwegen? “

Laat deze mensen maar bibberen dat hun misdadige bedrog ooit uitkomt:

De doofpotters

Het aanbod voor 8 boeken voor 50 euro blijft geldig.